Το Μελισσόχορτο (Melissa officinalis - Μέλισσα η φαρμακευτική), γνωστό και ως μελισσοβότανο, είναι ένα μονοετές βότανο που ανήκει στην οικογένεια Χειλανθή, την οικογένεια της μέντας.
Το φυτό είναι ιθαγενές της νότιας Ευρώπης και της περιοχής της Μεσογείου, αλλά σήμερα καλλιεργείται σε όλο το κόσμο. Έχει φαρμακευτική δράση.
Έχει ύψος 70 με 150 εκατοστά, τα φύλλα έχουν μια ήπια μυρωδιά λεμονιού.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάνει μικρά λευκά άνθη γεμάτα με νέκταρ.
Αυτά προσελκύουν τις μέλισσες και γι'αυτό το γένος που ανήκει το μελισσόχορτο πήρε την ονομασία Μέλισσα.
Η μυρωδιά οφείλεται στο αιθέριο έλαιο που περιέχει κιτράλη, κιτρονελλάλη, λιναλοόλη και γερανιόλη.
Ρόφημα από φύλλα μελισσόχορτου θεωρείται ότι έχει αντισπασμωδική, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική του δράση και δρα ως τονωτικό του κυκλοφορικό συστήματος και της καρδιάς.
Επίσης έχει δειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακή δράση, αν και αυτή είναι πολύ πιο ασθενής από ότι άλλων φυτών.
Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία και διάφορες πεπτικές διαταραχές.
Τέλος έχει δειχθεί ότι βελτιώνει την πνευματική διαύγεια και την μνήμη και έχει βοηθήσει σε μικρό αριθμό κλινικών δοκιμών ανθρώπους που πάσχουν από ήπια συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ.
Το μελισσόχορτο έχει επίσης δειχθεί ότι διαθέτει ηρεμιστική δράση, καθώς μία έρευνα έδειξε ότι μειώνει το άγχος, αν και ο συγγραφέας της είπε ότι χρειάζεται επιπλέον έρευνα.
In vitro έρευνες έδειξαν ότι δρα ανασταλτικά στην τρανσαμινάση του GABA, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την δράση του ως ηρεμιστικό.
Το υπεύθυνο συστατικό φαίνεται να είναι το ροσμαρινικό οξύ.
Το μελισσόχορτο επίσης έχει αντιθυρεοειδοτροπική δράση, καθώς είναι ανταγωνιστικός αναστολέας του υποδοχέα της TSH.
Με αυτό το τρόπο το μελισσόχορτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία του σύνδρομο Γρέιβις και τον υπερθυρεοειδισμού.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάνει μικρά λευκά άνθη γεμάτα με νέκταρ.
Αυτά προσελκύουν τις μέλισσες και γι'αυτό το γένος που ανήκει το μελισσόχορτο πήρε την ονομασία Μέλισσα.
Η μυρωδιά οφείλεται στο αιθέριο έλαιο που περιέχει κιτράλη, κιτρονελλάλη, λιναλοόλη και γερανιόλη.
Χρήσεις
Τα λιωμένα φύλλα μπορούν να τριφτούν στο δέρμα, δρώντας ως εντομοαπωθητικό.Ρόφημα από φύλλα μελισσόχορτου θεωρείται ότι έχει αντισπασμωδική, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική του δράση και δρα ως τονωτικό του κυκλοφορικό συστήματος και της καρδιάς.
Επίσης έχει δειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακή δράση, αν και αυτή είναι πολύ πιο ασθενής από ότι άλλων φυτών.
Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία και διάφορες πεπτικές διαταραχές.
Τέλος έχει δειχθεί ότι βελτιώνει την πνευματική διαύγεια και την μνήμη και έχει βοηθήσει σε μικρό αριθμό κλινικών δοκιμών ανθρώπους που πάσχουν από ήπια συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ.
Το μελισσόχορτο έχει επίσης δειχθεί ότι διαθέτει ηρεμιστική δράση, καθώς μία έρευνα έδειξε ότι μειώνει το άγχος, αν και ο συγγραφέας της είπε ότι χρειάζεται επιπλέον έρευνα.
In vitro έρευνες έδειξαν ότι δρα ανασταλτικά στην τρανσαμινάση του GABA, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την δράση του ως ηρεμιστικό.
Το υπεύθυνο συστατικό φαίνεται να είναι το ροσμαρινικό οξύ.
Το μελισσόχορτο επίσης έχει αντιθυρεοειδοτροπική δράση, καθώς είναι ανταγωνιστικός αναστολέας του υποδοχέα της TSH.
Με αυτό το τρόπο το μελισσόχορτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία του σύνδρομο Γρέιβις και τον υπερθυρεοειδισμού.
Παραπομπές
- Jump up ↑ Nascimento, Gislene G. F.; Locatelli, Juliana; Freitas, Paulo C.; Silva, Giuliana L. (2000). "Antibacterial activity of plant extracts and phytochemicals on antibiotic-resistant bacteria". Brazilian Journal of Microbiology 31: 247–56. doi:.
- Jump up ↑ Akhondzadeh, S (2003). "Melissa officinalis extract in the treatment of patients with mild to moderate Alzheimer's disease: a double blind, randomised, placebo controlled trial". Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry 74: 863–6. doi:. PMID 12810768.
- Jump up ↑ Kennedy, D. O.; Little, W; Scholey, AB (2004). "Attenuation of Laboratory-Induced Stress in Humans After Acute Administration of Melissa officinalis (Lemon Balm)". Psychosomatic Medicine 66 (4): 607–13. doi:. PMID 15272110.
- Jump up ↑ Awad, Rosalie; Muhammad, Asim; Durst, Tony; Trudeau, Vance L.; Arnason, John T. (2009). "Bioassay-guided fractionation of lemon balm (Melissa officinalisL.) using anin vitromeasure of GABA transaminase activity". Phytotherapy Research 23 (8): 1075–81. doi:. PMID 19165747.
- Jump up ↑ Auf'mkolk, M.; Ingbar, J. C.; Kubota, K.; Amir, S. M.; Ingbar, S. H. (1985). "Extracts and Auto-Oxidized Constituents of Certain Plants Inhibit the Receptor-Binding and the Biological Activity of Graves' Immunoglobulins". Endocrinology 116 (5): 1687–93. doi:. PMID 2985357.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου