Η έλλειψη σεξ και αυνανισμού μας κάνει νευρωτικούς;

Απόσπασμα από κείμενου του ψυχοθεραπευτή Βίλχεμ Ράιχ

Ή εμπειρία επιβεβαιώνει κάθε φορά ότι ή απο­δέσμευση της γεννητικής λίμπιντο έχει εξ ίσου με­γάλη σημασία και στην ψυχαναλυτική θεραπεία των γυναικείων νευρώσεων.

Παρόλο πού ή ψυχα­νάλυση έχει να παλέψει μ’ έναν κόσμο γεμάτο προκαταλήψεις, έλλειψη κατανόησης και ανειλικρίνεια, οφείλει ωστόσο να υποστηρίζει ακλόνητα την άποψη πού απεκόμισε από την εμπειρία, ή ότι δηλαδή κατά βάση οι ίδιοι μηχανισμοί δρουν και στον άνδρα και στη γυναίκα, παραλλαγμένοι φυ­σικά σε ό,τι άφορα το φύλο.

Ή απώθηση της επι­θυμίας για αυνανισμό είναι κατά μέσον όρο πιο έντονη στη γυναίκα έξ αιτίας της πολύ συχνής μετάθεσης του γεννητικού ερωτισμού από τον κόλ­πο στην κλειτορίδα αλλά και πιο περίπλοκη έξ αιτίας της επιθυμίας της για αρσενικότητα.
Ή διάλυση των αιμομικτικών φαντασιώσεων και ή εξαφάνιση των ενοχικών συναισθημάτων, οδηγούν συχνά στον αυνανισμό, πού έχει πάντοτε απελευθερωτικό αποτέλεσμα. (Ή ασθενής πρέπει να φθάσει στον αυνανισμό με δική της θέληση).
Στις παντρεμένες γυναίκες ό δρόμος της γεννητικής ικανοποίησης δεν χρειάζεται να περάσει από τον αυνανισμό εάν ό σύζυγος είναι ικανός.

’Αλλά και στους άνδρες, ιδιαίτερα όταν έχουμε να κάνουμε με σοβαρές ανικανότητες, συναντάμε συμβατικά πράγματα πού δεν θα πρέπει να τα υποτιμούμε, αν θέλουμε να μπορέσει ν’ αντικατασταθεί ό αυνανισμός με μια ετεροφυλόφιλη προσκόλληση και με σεξουαλικές σχέσεις.
Τα φράγματα αυτά όμως γίνονται ασήμαντα αν τα συγκρίνουμε με τις γυναικείες δυσκολίες κυρίως όταν πρόκειται για κορίτσια πού έχουν μεγαλώσει σ’ ένα κατα­πιεστικό περιβάλλον .
Μια ασθενής πού υπέφερε από ίδεοψυχαναγκαστική νεύρωση και πού απείχε από κάθε σεξουαλική πράξη, όχι μόνον έξ αιτίας της κοινωνικής συμβατικότητας αλλά και έξ αι­τίας μιας ψυχαναγκαστικής άρνησης του άνδρα, δεν επέτρεπε στον εαυτό της τον αυνανισμό ακόμη και μετά από μια πλήρη ανάλυση πού είχε οδη­γήσει σε μια ευρύτατη εξάλειψη των συμπτωμά­των της.

Λίγο καιρό μετά, θεραπεύτηκε εντελώς όταν παντρεύτηκε και γνώρισε τη γεννητική ικα­νοποίηση.
Μια άλλη νεαρή κοπέλα, πού προερχό­ταν από ένα περιβάλλον πιο φιλελεύθερο, σε ότι  άφορα τη σεξουαλικότητα, υποβαλλόταν σε ψυ­χανάλυση, υποτίθεται έξ αιτίας της ενούρησης πού παρουσίαζε, αλλά στην πραγματικότητα επειδή έμενε προσκολλημένη σ’ έναν άνδρα πού την είχε εγκαταλείψει, αφού είχε μαζί της μια και μονα­δική σεξουαλική επαφή γιατρεύτηκε από τη στά­ση της αυτή και από ορισμένα άλλα νευρωσικά συμπτώματα και λίγο αργότερα είχε ένα δεσμό με έναν άλλο άνδρα με τον όποιο και γνώρισε μια πλήρη ικανοποίηση.
Μια άλλη κοπέλα, πού είχε μείνει ψυχρή στη διάρκεια διάφορων δεσμών, θεραπεύτηκε με την ανάλυση, από σύμπλεγμα κατωτερότητάς της, όπως και από πολλά ίδεοψυχαναγκαστικά συμπτώματα.

Στις περιπτώσεις πού αναφέραμε, ή ψυχανάλυση είχε προκαλέσει απλώς την εξάλειψη μιας προσκόλλησης στον πατέρα.
Το να ισχυριστούμε ότι μια ικανοποιητική σεξουα­λική εμπειρία θα είχε θεραπεύσει τις γυναίκες αυτές, δεν θα ταίριαζε φυσικά με τα γεγονότα.

Πριν να είναι σε θέση να δοκιμάσουν αυτές τις εμπειρίες, έπρεπε πρώτα να τις απαλλάξει ή ανά­λυση από τις νευρωσικές τους αντιδράσεις.
Συχνά ακούμε να γίνεται λόγος για νευρολόγους πού συνιστούν το γάμο σε υστερικές νέες γυναίκες.
Όταν πρόκειται για μικρές πρόσφατες νευρωσι­κές διαταραχές ή για καταστάσεις ελαφρού άγ­χους, ό γάμος μπορεί μερικές φορές να βοηθήσει ποτέ όμως σε περιπτώσεις, όπου ή απώθηση είναι παρούσα και ιδιαίτερα ή απώθηση της γεννητικής λίμπιντο.
Σε περιπτώσεις τέτοιας φύσης, ο γάμος μπορεί να είναι καταστρεπτικός.
Το ίδιο ισχύει και για τη συμβουλή που συχνά δίνουν οι νευρο­λόγοι σε άνδρες νευρωσικούς που απέχουν σε­ξουαλικά, όταν τους προτρέπουν να φτιάξουν ένα δεσμό.
Οποίος δίνει παρόμοιες συμβουλές, πα­ραβλέπει τό γεγονός ότι ό ασθενής, ένας ερυθροφοβικός για παράδειγμα, δεν έχει καμιά πρόσβαση στη γεννητικότητά του, γιατί αυτή έχει απωθηθεί και μετατεθεί στο πρόσωπο.

Σε ό,τι άφορα τον αυνανισμό που έχει αρχίσει ή που συνεχίζεται στη διάρκεια της ανάλυσης, πρέπει να πούμε ότι ο κίνδυνος καθήλωσης σ’ αυ­τόν τον τρόπο ικανοποίησης δεν υπάρχει, παρά εάν ό αυνανισμός κυριαρχεί πάνω στην εκτόνωση της λίμπιντο και συνοδεύεται από  ένα συναίσθη­μα ενοχής, που είναι συχνά πολύ δύσκολο να εξα­λείψουμε.
Αντίθετα, δεν γνωρίζω καμιά περίπτω­ση όπου ό αύνανισμός που γίνεται στη διάρκεια της ανάλυσης να έχει κάνει πιό δύσκολη τήν προ­σέγγιση στή γεννητική ένωση με το σύντροφο, ύστερα άπό τή λύση των φαντασιώσεων καί της ενοχης.

πηγή:  www.boro.gr/