Ναι μεν τα ψάρια και τα θαλασσινά
είναι σπουδαία τροφή για τον άνθρωπο
με φαρμακευτικές ιδιότητες μάλιστα,
αλλά ακόμα και αυτά δεν θα μπορούσαν
να αποτελέσουν εξαίρεση στον κανόνα
και να θεωρηθούν όλα εξίσου ιδανικά.
Έτσι εκτός από τα απαγορευμένα,
υπάρχουν και αυτά που οι συγκεντρώσεις τους
σε βαρέα μέταλλα κυρίως τα κάνουν βλαβερά
αν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες.
Ας τα γνωρίσουμε και ας τα έχουμε πάντα κατά νου πριν τα συμπεριλάβουμε τακτικά στο τραπέζι μας.
Ψάρια.
Γατόψαρο:
Τα γατόψαρα είναι μια ομάδα των ψαριών που τρέφονται στον βυθό και βρίσκονται σε ενδιαιτήματα γλυκού νερού και παράκτιες περιοχές γύρω από κάθε ήπειρο στον κόσμο, με εξαίρεση την Ανταρκτική.
Το γατόψαρο είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από τα πλακουτσωτό και φαρδύ κεφάλι τους με τα μακριά μουστάκια που προεξέχουν από το στόμα τους.
Τα μακριά μουστάκια τους τα χρησιμοποιούν για να μυρίζουν και ως εκ τούτου να καταλαβαίνουν τι πρόκειται να φάνε στον βούρκο.
Παρά το όνομα τους ωστόσο, δεν έχουν όλα τα είδη γατόψαρου μακριά μουστάκια.
Τα γατόψαρα μπορούν ν’ αναπτυχθούν σε πολύ μεγάλα ψάρια.
Ωστόσο, για να επιταχυνθεί η διαδικασία ανάπτυξής τους, οι ιχθυοκαλλιεργητές τα ταΐζουν και αυτά με αναπτυξιακές ορμόνες.
Στο εμπορείο κυρίως για ψάρια αυτά προερχόμενα από την Ασία.
Σας προτείνουμε να τα αποφεύγετε γενικότερα και να επιλέγετε κάτι λιγότερο επικίνδυνα τοξικό.
Τα γατόψαρα είναι μια ομάδα των ψαριών που τρέφονται στον βυθό και βρίσκονται σε ενδιαιτήματα γλυκού νερού και παράκτιες περιοχές γύρω από κάθε ήπειρο στον κόσμο, με εξαίρεση την Ανταρκτική.
Το γατόψαρο είναι εύκολα αναγνωρίσιμα από τα πλακουτσωτό και φαρδύ κεφάλι τους με τα μακριά μουστάκια που προεξέχουν από το στόμα τους.
Τα μακριά μουστάκια τους τα χρησιμοποιούν για να μυρίζουν και ως εκ τούτου να καταλαβαίνουν τι πρόκειται να φάνε στον βούρκο.
Παρά το όνομα τους ωστόσο, δεν έχουν όλα τα είδη γατόψαρου μακριά μουστάκια.
Τα γατόψαρα μπορούν ν’ αναπτυχθούν σε πολύ μεγάλα ψάρια.
Ωστόσο, για να επιταχυνθεί η διαδικασία ανάπτυξής τους, οι ιχθυοκαλλιεργητές τα ταΐζουν και αυτά με αναπτυξιακές ορμόνες.
Στο εμπορείο κυρίως για ψάρια αυτά προερχόμενα από την Ασία.
Σας προτείνουμε να τα αποφεύγετε γενικότερα και να επιλέγετε κάτι λιγότερο επικίνδυνα τοξικό.
Το σκουμπρί ( Scomber scombrus, σκόμβρος ο γνήσιος ) επίσης και τσίρος ( < μεσαιωνική ελληνική τσίρος < αρχαία ελληνική κηρίς/κιρρίς ) είναι πελαγικό είδος ψαριού που σχηματίζει κοπάδια.
Το σκουμπρί ανήκει στην οικογένεια Σκομβρίδες, αλλά και άλλα μέλη της οικογένειας αποκαλούνται σκουμπριά. ( mackerel )
Το συναντάμε στο βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και στη Μεσόγειο.
Είναι συγγενικό είδος με τον κολιό. ( Scomber japonicas )
Είναι περιζήτητο βρώσιμο ψάρι, όπως και τα υπόλοιπα ψάρια της οικογένειας.
Το σκουμπρί δεν είναι το πλέον συνιστώμενο ψάρι.
Αυτό εξαιτίας της υψηλής του περιεκτικότητας σε υδράργυρο.
Δυστυχώς, το σώμα σας δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί από τον υδράργυρο.
Αντί αυτού, τον συσσωρεύει.
Ο υδράργυρος είναι ένα ανθυγιεινό μέταλλο και μπορεί να προκαλέσει διάφορες ασθένειες.
Ο μακρυπτέρυγος τόνος (επιστημονική ονομασία: Thunnus alalunga) είναι είδος τόνου. Αποκαλείται επίσης μακρόπτερος τόνος, τόνος αλμπακόρ, όρκυνος, τονάκι ή απλά τόνος. Ανήκει στην οικογένεια των Σκομβριδών.
Το συναντάμε σε όλες τις τροπικές και εύκρατες θάλασσες, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου.
Φτάνει σε μήκος τα 140 εκατοστά και βάρος τα 60 κιλά.
Είναι οικονομικά σημαντικό ψάρι, με μέχρι και 285.000 τόνους μακρυπτέρυγων τόνων να αλιεύονται ετησίως.
Ψαρεύεται με καλάμι, παραγάδι και με τράτες.
Ο μακρυπτέρυγος τόνος έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε υδράργυρο.
Δυστυχώς, είναι σχεδόν αδύνατο να βρείτε τόνο ο οποίος να έχει μεγαλώσει στο φυσικό του περιβάλλον καθώς απειλείται με εξαφάνιση.
Το ψάρι που βλέπετε προς πώληση, προέρχεται από ειδικές ιχθυοκαλλιέργειες με ότι συμπεριλαμβάνουν για την εκτροφή τους αυτές.
Στα μέρη αυτά ως γνωστό, τα ψάρια ταΐζονται με αντιβιοτικά και αναπτυξιακές ορμόνες. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα ψάρι με υψηλή περιεκτικότητα υδραργύρου και χημικών ορμονών.
Σε αυτό αν προστεθεί και η μεγάλη εμπορική κίνηση που έχει σε μορφή κονσέρβας αντιλαμβάνεστε εύκολα ότι το καθιστά στην ομάδα των βλαβερών για την υγεία.
Έτσι, η συνιστώμενη ποσότητα πρόσληψης, για έναν ενήλικα, ανά μήνα είναι λιγότερο από 100 γραμμάρια.
Αυτό το ψάρι δεν συνιστάται ποτέ για παιδιά.
Η Τιλάπια της Μοζαμβίκης ( Oreochromis mossambicus ) είναι θαλάσσιο ψάρι της οικογένειας των Κιχλίδων που προέρχεται από τη νότια Αφρική.
Είναι ένα διάσημο ψάρι για Ιχθυοτροφεία.
Λόγω των ανθρώπινων παρεμβάσεων, βρίσκεται τώρα σε πολλά τροπικά και υποτροπικά κλίματα σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου μπορεί να γίνει ένα διεισδυτικό είδος λόγω της ισχυρής φύσης του.
Είναι γνωστό ως Μαύρη Τιλάπια στην Κολομβία και ως Μπλε Κούπερ στη Νότια Αφρική.
Η τιλάπια είναι ένα πολύ λιπαρό ψάρι.
Έχει συγκέντρωση τοξικού λίπους το οποίο μπορεί ν’ ανταγωνιστεί επάξια το μπέικον.
Αν φάτε πολύ από αυτό το ψάρι, θ’ αυξηθούν τα επίπεδα κακής χοληστερίνης σας, LDL ενώ θα μειώσετε την καλή HDL.
Επίσης, έχει κατηγορηθεί ότι από μόνο του δημιουργεί αλλεργίες αλλά επίσης κάνει το σώμα σας πιο ευαίσθητο σε αλλεργίες και από άλλες τροφές.
Αν υποφέρετε από καρδιακές, καρδιαγγειακές παθήσεις, άσθμα ή αρθρίτιδα, προσπαθήστε ν’ αποφύγετε την τιλάπια.
Λόγω των ανθρώπινων παρεμβάσεων, βρίσκεται τώρα σε πολλά τροπικά και υποτροπικά κλίματα σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου μπορεί να γίνει ένα διεισδυτικό είδος λόγω της ισχυρής φύσης του.
Είναι γνωστό ως Μαύρη Τιλάπια στην Κολομβία και ως Μπλε Κούπερ στη Νότια Αφρική.
Η τιλάπια είναι ένα πολύ λιπαρό ψάρι.
Έχει συγκέντρωση τοξικού λίπους το οποίο μπορεί ν’ ανταγωνιστεί επάξια το μπέικον.
Αν φάτε πολύ από αυτό το ψάρι, θ’ αυξηθούν τα επίπεδα κακής χοληστερίνης σας, LDL ενώ θα μειώσετε την καλή HDL.
Επίσης, έχει κατηγορηθεί ότι από μόνο του δημιουργεί αλλεργίες αλλά επίσης κάνει το σώμα σας πιο ευαίσθητο σε αλλεργίες και από άλλες τροφές.
Αν υποφέρετε από καρδιακές, καρδιαγγειακές παθήσεις, άσθμα ή αρθρίτιδα, προσπαθήστε ν’ αποφύγετε την τιλάπια.
Τα χέλια είναι ψάρια της τάξης Εγχελυόμορφα. ( Anguilliformes )
Η τάξη περιλαμβάνει 20 οικογένειες, 111 γένη και 800 είδη.
Τα περισσότερα χέλια είναι αρπακτικά ψάρια.
Ο όρος χέλι χρησιμοποιείται και για άλλα είδη που δεν είναι μέλη της τάξης, όπως για παράδειγμα το ηλεκτροφόρο χέλι.
Έχουν επίμηκες σώμα, σαν φίδι, με μήκος από 5 εκατοστά μέχρι και 4 μέτρα.
Τα χέλια δεν έχουν πυελικά πτερύγια, ενώ αρκετά είδη δεν έχουν και θωρακικά πτερύγια.
Τα ραχιαία και πρωκτικά πτερύγια έχουν ενωθεί και σχηματίζουν μια ενιαία κορδέλα κατά μήκος μεγάλου μέρους του σώματός τους.
Τα περισσότερα χέλια ζουν στον ωκεανό, σε ρηχά κυρίως νερά, χωμένα στην άμμο, τη λάσπη ή ανάμεσα σε βράχια.
Τα περισσότερα χέλια επίσης είναι νυκτόβια και σπάνια παρατηρούνται εύκολα την ημέρα.
Βέβαια, υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Για παράδειγμα, μέλη της οικογένειας Anguillidae συχνά ζουν σε γλυκά ύδατα, όπως για παράδειγμα το ευρωπαϊκό χέλι, το οποίο ζει σε ποτάμια μέχρι να είναι έτοιμα να αναπαραχθούν, οπότε και μεταναστεύουν στη θάλασσα των Σαργασσών και δε γυρνούν πίσω ποτέ.
Χέλια έχουν παρατηρηθεί σε βάθος ακόμα και 4 χιλιομέτρων.
Το χέλι είναι ένα ακόμη πολύ λιπαρό ψάρι.
Τα χέλια απορροφούν πολύ εύκολα όλων των ειδών τα απόβλητα που βρίσκονται στο νερό και κύρια στον πυθμένα.
Εξαιτίας αυτού, τα επίπεδα τοξινών στα Αμερικάνικα κυρίως είδη είναι αρκετά υψηλά.
Όσο για τα Ευρωπαϊκά χέλια, έχουν επίσης υψηλή περιεκτικότητα υδραργύρου και ότι άλλο βαρύ μέταλλο υπάρχει στην περιοχή που ζουν.
Δε συνιστάται να τρώτε πάνω από 283 γραμμάρια για ενήλικες και 198 γραμμάρια για τα παιδιά τον μήνα.
Δύσκολοι καιροί για να θέσουμε στη διατροφή μας τα υψηλά στάνταρ σε αυτή την ομάδα ψαριών.
Η πιο εύκολη λύση είναι να καταφύγουμε σε ορισμένες οικονομικές επιλογές, οι οποίες θα μας αποδώσουν αν όχι ίδια, τουλάχιστον παρόμοια οφέλη.
Μία τέτοιου είδους επιλογή, είναι και στο τι ψάρι θα επιλέξουμε.
Πλέον, αφέθηκε σε δεύτερη μοίρα η επιλογή του σολομού ή του φρέσκου τόνου και τη θέση τους πήρε η επιλογή του ψαριού με το όνομα Παγκάσιους.
Όμως, είναι τόσο υγιεινό, όσο θέλουν να πιστεύουν οι καταναλωτές του ?
Το ψάρι Παγκάσιους, εκτρέφεται στις λιμνοθάλασσες του Βιετνάμ και η εισαγωγή του γίνεται κυρίως στη Γαλλία.
Μπορεί εξωτερικώς να μοιάζει με το ψάρι γλώσσα, ή με διάφορα είδη φιλέτου ψαριού, όμως μας ενδιαφέρει περισσότερο το τι αποδίδει στον οργανισμό μας.
1. Είναι γεμάτο με υψηλά ποσοστά δηλητηρίων και βακτηριδίων. Ο λόγος, είναι ότι ο βασικός ποταμός στο Βιετνάμ, ο Μεκόνγκ, έχει μολυνθεί από διάφορα χημικά, τοξικά απόβλητα όπου θα συναντήσουμε την καλλιέργεια του αποκλειστικά.
2. Η τροφή τους, προέρχεται είτε από τη Κίνα είτε μέσω ενέσεων, έγχυση ορμονών στο θηλυκό, ώστε να παράγει ταχέως τα αυγά του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν θα πρέπει να θέσετε σε κίνδυνο την υγεία σας, για να ικανοποιηθεί το αίσθημα κατανάλωσης ψαριού.
Προτιμότερο είναι να καταναλώσετε τόνο κονσέρβα ή λευκό κρέας τύπου κοτόπουλου, ώστε να λάβετε τουλάχιστον μόνο το αποδεκτό ποσό πρωτεϊνών δίχως την υπερφόρτιση του οργανισμού σε λίπος και σε θερμίδες, παρά να διακινδυνεύσετε την ποιότητα της υγείας σας.
Ο ποταμός που τα συναντάμε θεωρείται ως ένας από τους περισσότερο μολυσμένους ποταμούς σε ολόκληρο τον πλανήτη μην το ξεχάσετε ποτέ.
Αυτό το είδος ψαριού έχει πολύ υψηλά επίπεδα υδραργύρου, νιτροφουράνιου και πολυφωσφορικών αλάτων κ.α. βλαβερών, τοξικών συστατικών.
Πέραν απ’ όσα έχουμε ήδη πει για τον υδράργυρο, οι τελευταίες ουσίες είναι συνάμα και καρκινογόνες.
Προτείνεται κατά κανόνα να αποφεύγετε την κατανάλωσή του όσο και αν η τιμή του είναι δελεαστική στις καταψυγμένες όμορφες συσκευασίες στα ψυγεία των super market’s.
Τα μικρά ψάρια είναι ως επί το πλείστον μικρά θαλάσσια ψάρια που ανήκουν στην οικογένεια Malacanthidae.
Βρίσκονται συνήθως σε αμμώδεις περιοχές, ειδικά κοντά σε κοραλλιογενείς υφάλους.
Υπάρχει εμπορική αλιεία για τα μεγαλύτερα είδη, καθιστώντας τα σημαντικά ψάρια για το τραπέζι πολλών εθνών.
Ωστόσο, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων προειδοποιεί τις έγκυες ή τις γυναίκες που θηλάζουν ενάντια στην κατανάλωση ραβδώσεων και άλλων ψαριών λόγω μόλυνσης με υδράργυρο και όχι μόνο.
Είναι άλλο τα μικρότερα, εξαιρετικά πολύχρωμα είδη των πλακιδίων να τα απολαμβάνουμε στο ενυδρείο του σπιτιού μας και άλλο στο τραπέζι μας ως τροφή κυρια σε menu master chef.
Τα πλακολεπιδόψαρα είναι ένα ψάρια μολυσμένα με μεγάλη ποσότητα υδραργύρου και όχι μόνο.
Φανταστείτε ότι δε συνιστώνται για γυναίκες ή παιδιά.
Για τους δε άνδρες, η κατανάλωση τους θα πρέπει να περιορίζεται έως το πολύ σε 99 γραμμάρια τον μήνα.
Το μαυρόψαρο περιέχει μια ουσία παρόμοια με το κερί η οποία δίνει στο κρέας την λιπαρή του γεύση.
Η ουσία αυτή δε μπορεί να χωνευθεί από το σώμα μας με τίποτα.
Έτσι, μπορεί να προκαλέσει πολύ κακή πέψη ( Δυσπεψία ) παρότι δεν είναι και τόσο τοξική.
Για να μειώσετε την ποσότητα αυτής της τοξίνης σας προτείνουμε είτε να το τηγανίσετε είτε να το μαγειρέψετε στο γκριλ.
Ωστόσο, αν έχετε πεπτικά προβλήματα, είναι καλύτερο να επιλέξετε κάτι άλλο.
O Σκορπιός, Σκορπίνα ή Σκόρπαινα (Scorpaena)) είναι γένος ψαριών της οικογένειας των Σκορπενιδών (Scorpaenidae) της ομοταξίας των ακανθοπτερυγίων στο οποίο περιλαμβάνονται ευμεγέθη ψάρια των θερμών και εύκρατων θαλασσών.
Φέρουν σώμα πεπιεσμένο με ογκώδη κεφαλή και με αρκετά ανεπτυγμένα πτερύγια ενώ το σώμα του από την κοιλιά και κάτω είναι λεπτό.
Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι το κόκκινο ως επί το πλείστον χρώμα και ο μεγάλος αριθμός ακάνθων που φέρουν στο κεφάλι και τη ράχη, των οποίων τα νύγματα είναι οδυνηρά αλλά και επικίνδυνα.
Οι σκορπίνες είναι ψάρια αδηφάγα και τρέφονται από άλλα μικρότερα ψάρια.
Το κρέας τους είναι κάτασπρο και θεωρούνται από τα πιο κατάλληλα στη παρασκευή ψαρόσουπας. ( Κακαβιάς )
Για το λόγο αυτό, στα εστιατόρια σερβίρονται ως σούπα μόνο.
Γνωστότερα είδη στις ελληνικές θάλασσες είναι η "σκορπίνα ο χοίρος" και η "σκορπίνα η γραμφή".
Ο Σκορπιός αλιεύεται με δίχτυα και με όλα τα είδη αγκιστριών.
Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στην αφαίρεση του αγκιστριού, ασφαλέστερο πιάσιμο είναι από το κάτω χείλος του.
Αρκετή ώρα από την αλίευσή του διατηρείται ζωντανός και σε κάθε πλησίασμα μπορεί να φουσκώσει και να αναπηδήσει προκαλώντας νύγματα που φέρνουν διαπεραστικό πόνο.
Ο πόνος από νύγμα σκορπιού επουλώνεται με επίθεμα από 2-3 κόκκους υπερμαγγανικού καλίου που εξουδετερώνει και το δηλητήριό του.
Πέρα αυτού ο σεβαστός, ή αλλιώς σκορπίνα, έχει πολύ υδράργυρο πάνω από κάθε επιτρεπτό όριο.
Αν και η κατανάλωση της σκορπίνας δεν είναι συχνή συνιστάται να μην υπερβαίνει την 1 φορά τον μήνα η σούπα που την συμπεριλαβαίνει.
Τέλος γενικότερα οι διοξίνες, είναι άλλη μια απειλή, που μπορούν κάλλιστα να βρουν πύλη εισόδου στην τροφική μας αλυσίδα με τα ψάρια.
Έχουν εντοπιστεί υψηλά επίπεδα διοξινών στον σολομό της Βαλτικής.
Στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει συστηματικές μετρήσεις για διοξίνες στα ψάρια ανοικτής θαλάσσης και ιχθυοτροφείων.
Μετρήσεις για υπολείμματα PCBs, προάγγελοι των διοξινών είχαν δείξει ότι οι κουτσομούρες στο λιμάνι του Κερατσινίου ήταν πολύ πιο καθαρές από διοξίνες σε σχέση με τους τόνους από την ανοιχτή θάλασσα του Αιγαίου.
Οι διοξίνες δρουν συσσωρευτικά και επομένως όσο μεγαλύτερο είναι το ψάρι τόσο μεγαλύτερες ποσότητες τροφής έχει καταναλώσει, άρα και μεγαλύτερες ποσότητες αυτών των ουσιών συσσωρεύονται στους λιπώδεις ιστούς.
Για παράδειγμα, στις σαρδέλες που ζουν 1,5 με 2 χρόνια δεν προλαβαίνει σε αυτό το διάστημα να συσσωρευτεί μεγάλη ποσότητα διοξινών στους λιπώδεις ιστούς.
Όσο νόστιμα γενικότερα και θρεπτικά είναι, τόσο επικίνδυνα έως και θανατηφόρα είναι.
Χρειάζονται μεγάλη προσοχή πριν συμπεριληφθούν στο τραπέζι μας λοιπών.
Τα περισσότερα από τα θαλασσινά και ιδίως τα οστρακοειδή και τα μαλάκια, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην αποσύνθεση, με αποτέλεσμα να μπορούν να προκαλέσουν από γαστρεντερικές διαταραχές μέχρι και σοβαρής μορφής τροφική δηλητηρίαση, όταν είναι ύποπτης προέλευσης ή αλιεμένα.
Εκτός αυτού και ας το έχουμε πάντα κατά νου τα θαλασσινά όταν δεν είναι φρέσκα, ευθύνονται για την πρόκληση αλλεργιών, οι οποίες μπορεί να αποβούν μοιραίες σε άτομα που έχουν γενική ευαισθησία, κληρονομικής προέλευσης, σε αλλεργιογόνα κτλ.
Τα περισσότερα περιστατικά διατροφικών λοιμώξεων από κατανάλωση θαλασσινών οφείλονται σε ιούς και βακτήρια.
Η κατανάλωση ωμών θαλασσινών στα οποία δεν υπήρξε προηγούμενη θερμική επεξεργασία ή δεν έγινε επιτυχώς, μπορεί να οδηγήσει και σε μόλυνση από παράσιτα. Πρόβλημα επίσης αποτελούν τα βαρέα μέταλλα και ιδιαίτερα ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και το κάδμιο, με τα οποία επιβαρύνονται τα οστρακοειδή σε περιοχές με βιομηχανική δραστηριότητα ή περιοχές με αυξημένη ρύπανση.
Τα οστρακοειδή συσσωρεύουν τα τοξικά μέταλλα γιατί φιλτράρουν μεγάλες ποσότητες νερού, με αποτέλεσμα η κατανάλωσή τους να είναι επισφαλέστερη σε σχέση τουλάχιστον με τα βαρέα μέταλλα από ότι των ψαριών.
Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται ο αριθμός των τροφικών δηλητηριάσεων από κατανάλωση ιχθυηρών που περιέχουν τοξίνες.
Σχετικά μεγάλος αριθμός περιστατικών αφορά τοξινώσεις που οφείλονται σε κατανάλωση ιχθυηρών μολυσμένων από βιοτοξίνες.
Τι πρέπει λοιπόν να γνωρίζει ο καταναλωτής για να προφυλαχθεί από τις κινδύνους που εγκυμονεί η βρώση ακατάλληλων θαλασσινών εδεσμάτων, ειδικά τις μέρες που η ζήτηση είναι μεγάλη και η πιθανότητα κυκλοφορίας ποιοτικά υποβαθμισμένων ειδών αυξάνεται ?
Προτιμήστε το χταπόδι από το μοσχοχτάποδο (ή μελιδόνα).
Ξεχωρίζουν από τις βεντούζες.
Η μελιδόνα έχει μία σειρά βεντούζες σε κάθε πλοκάμι ενώ το χταπόδι δύο.
Τα φρέσκα χταπόδια έχουν ωραίο, σκληρό, στιλπνό και υγρό δέρμα, γυαλιστερά μάτια και η μυρωδιά τους είναι ευχάριστη οσμή της θάλασσας και όχι οσμή αμμωνίας ή οποιαδήποτε άλλη οσμή, ξένη προς αυτά.
Επίσης, η σάρκα τους πρέπει να είναι συμπαγής, ελαστική και τα πλοκάμια με τις βεντούζες να είναι ανθεκτικά στο τράβηγμα.
Το αληθινό καλαμάρι έχει χρώμα λευκό που ροδίζει, δεν έχει πλευρικά πτερύγια ούτε κηλίδες.
Τα πτερύγια πιάνουν τα 2/3 του σώματoς, το οποίο είναι κυλινδρικό.
Τα θράψαλα έχουν χρώμα μπλε μικρότερα πτερύγια.
Όσο περισσότερο μελάνι έχει το καλαμάρι, τόσο πιο φρέσκο είναι.
Το φρέσκο καλαμάρι πρέπει να έχει άσπρο γαλακτερό χρώμα.
Η σάρκα τους να είναι συμπαγής, ελαστική και γυαλιστερή, τα μάτια τους επίσης γυαλιστερά, ζωηρά, χωρίς κηλίδες.
Συχνά, γνώρισμα αλλοίωσης στα κεφαλόποδα είναι το έντονο ροζ χρώμα που παίρνει η επιφάνεια της σάρκας τους Προτιμήστε κατεψυγμένα.
Τα κατεψυγμένα πρέπει να συντηρούνται, στο σημείο πώλησης, σε καταψύκτη στους
-18o C, να πωλούνται συσκευασμένα και με υγειονομικό σήμα, δηλαδή με τη σφραγίδα της εγκατάστασης, η οποία είναι μικρή και ελλειψοειδής.
Στη σφραγίδα, πρέπει να αναφέρονται ο Κωδικός Αριθμός Ευρωπαϊκής Ένωσης της εγκατάστασης.
Η σφραγίδα αυτή πρέπει να φέρει όλες τις ενδείξεις, που προβλέπονται, από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών.
Δηλαδή, αναγράφονται η ονομασία πώλησης, το καθαρό βάρος, η χρονολογία ανάλωσης, οι ιδιαίτερες συνθήκες συντήρησης και χρήσης, το όνομα, η εμπορική επωνυμία και η διεύθυνση του κατασκευαστή ή συσκευαστή, ο τόπος παραγωγής ή προέλευσης.
Είναι τα μύδια, στρείδια, κυδώνια, γυαλιστερές, αχιβάδες, κλπ.
Το όστρακο πρέπει να είναι καλά κλεισμένο.
Η μυρωδιά να είναι αυτή του ιωδίου της θάλασσας.
Ανάμεσα στις βαλβίδες εισαγωγής με εξαγωγής, πρέπει να υπάρχει καθαρό υγρό. Κτυπήστε το όστρακο.
Ο ήχος πρέπει να είναι υπόκωφος, σημάδι ότι έχει σάρκα και νερό.
Δεν αγοράζουμε ποτέ όστρακα ανοιχτά.
Όταν ανοίγει το όστρακο και χάνεται το νερό, τότε ψοφάει.
Αν παραγγείλουμε αχνιστά μύδια πετάμε όσα δεν έχουν ανοίξει κατά το μαγείρεμα.
Τέλος, όταν έχει μεγάλο φεγγάρι, το όστρακο αδειάζει.
Τα οστρακοειδή, πωλούνται συσκευασμένα, σε μικρές συσκευασίες, οι οποίες φέρουν υγειονομικό σήμα, με την σφραγίδα του Κέντρου Αποστολής καθώς και όλες τις υποχρεωτικές ενδείξεις.
Στην περίπτωση αυτή, αναγράφεται ότι τα ζώα αυτά πρέπει να είναι ζωντανά, κατά την στιγμή της αγοράς.
Τα κελύφη πρέπει να είναι κλειστά, ή αν είναι μερικώς ανοιχτά, με την ελάχιστη πίεση, πάνω στο κέλυφος, να κλείνουν μόνα τους.
Στους παραγωγούς οστρακοειδών δίνεται η δυνατότητα πώλησης, απ ευθείας, στον τελικό Καταναλωτή, μικροποσότητας οστρακοειδών, χωρίς συσκευασία.
Πριν αγοράσουμε, όμως, τα οστρακοειδή, πρέπει να ελέγξουμε το πιστοποιητικό παραγωγού, για να βεβαιωθούμε ότι ο πωλητής είναι, πράγματι, παραγωγός.
Τα μύδια, εκτός από νωπά, με κέλυφος, πωλούνται, επίσης, αποκελυφωμένα και κατεψυγμένα.
Τα αποκελυφωμένα συσκευάζονται, μέσα σε πλαστικές σακούλες, με μια ποσότητα πόσιμου νερού.
Επάνω στη συσκευασία, πρέπει να υπάρχει υγειονομικό σήμα, με την σφραγίδα της εγκατάστασης.
Στην σφραγίδα, πρέπει να αναφέρονται ο Κωδικός Αριθμός Ευρωπαϊκής Ένωσης της εγκατάστασης καθώς, επίσης, και όλες οι υποχρεωτικές ενδείξεις.
Η ημερομηνία ανάλωσης πρέπει να απέχει το πολύ 5 ημέρες, από την ημέρα της αποκελύφωσης.
Τα κατεψυγμένα πρέπει να φέρουν, ομοίως, όλες τις υποχρεωτικές, από τον Κ.Τ.Π., ενδείξεις.
Γαρίδες, καραβίδες, καβούρια, αστακοί.
Είναι τα πιο ευαίσθητα είδη από όλα τα θαλασσινά.
Αν δεν ξέρετε, προτιμήστε τα κατεψυγμένα.
Μόλις ψαρευτούν πρέπει να καταψυχθούν αμέσως και να καταναλωθούν σε λίγες μέρες γιατί έχουν υψηλό pH.
Τα φρέσκα, τα οποία πρέπει να διατηρούνται κατά κανόνα ζωντανά, διακρίνονται από ζωηράδα σε μάτια και χρώμα και είναι σφικτά.
Αν «πρασινίζουν», μυρίζουν ή παρουσιάζουν χαλάρωση, μην τα πάρετε.
Προσοχή να μην είναι μαυρισμένο το κεφάλι τους.
Βέβαια, είναι καλύτερα αν πάρετε μία γαρίδα με ελαφρώς μαυρισμένο κεφάλι απ ότι μια κοκκινωπή που της έχουν ρίξει βορικό οξύ.
Για να το καταλάβετε αν έχουν υποστεί την διαδικασία βορικού οξέως ξύστε το κεφάλι στο σημείο όπου ενώνεται με το σώμα.
Αν σας μυρίσει κάτι σαν αμμωνία, αφήστε το καλύτερα !
Πρέπει να αναζητείτε ανακλαστικές κινήσεις στα μάτια, στις κεραίες και στα πόδια όταν είναι ακόμη ζωντανά.
Τα άρθρα τους πρέπει να είναι στερεά, προσκολλημένα στο σώμα και δύσκαμπτα.
Αν πιάσετε τον αστακό ή την καραβίδα από το σώμα του και τα σηκώσετε και το κεφάλι γέρνει μπροστά, θα πρέπει το σβέρκο να είναι ολόλευκο.
Αν είναι γκρι, καλύτερα να τον αποφύγετε.
Είναι οι γνωστοί μας αχινοί.
Πρέπει να είναι, κατά την αγορά τους πάντα ζωντανοί και ζωηροί πράγμα που εύκολα το αντιλαμβάνεσαι μιας και κινούν τα αγκάθια τους.
Επίλογος.
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός λοιπόν και στα ψάρια και στα θαλασσινά.
Οι προαναφερόμενες πληροφορίες θεωρώ πως είναι χρήσιμες και προστατευτικές για την υγεία όλων μας.
Έρευνα, επιμέλεια
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Διαβάστε ακόμα:
Διατροφή. 14 απλά βήματα για σωστή διατροφή. & Junk food: Πώς αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης. & A.F.A. Τα φύκια της υγείας, της ευεξίας και της ομορφιάς. & Πρωτόγαλα. Η απογείωση σώματος και οργανισμού ? & Αναφυλαξία: Τι είναι και πώς θα την προλάβετε με φυσικούς τρόπους. & Εκχύλισμα σπόρων σταφυλιού ή αλλιώς Grape seed extract ( OPC )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου