Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας μικρός σε βάρος με σχήμα πεταλούδας αδένας που βρίσκεται στη βάση του λαιμού, ακριβώς κάτω από το μήλο του Αδάμ.
Ο θυρεοειδής αδένας παίζει τεράστιο ρόλο στον οργανισμό μας, επηρεάζοντας τη λειτουργία πολλών και σημαντικών οργάνων του σώματος, όπως την καρδιά, τον εγκέφαλο, το συκώτι, τα νεφρά και το δέρμα.
Η διασφάλιση ενός υγιή θυρεοειδή αδένα, ο οποίος λειτουργεί σωστά, είναι ζωτικής σημασίας για τη συνολική υγεία, ευεξία και ομορφιά του σώματος. 
Ο θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινής αδένας του ανθρώπινου σώματος.
Εντοπίζεται στην πρόσθια περιοχή του τραχήλου, μπροστά και εκατέρωθεν της τραχείας, έχει μάζα περίπου 20 γραμμάρια και αποτελείται από 2 λοβούς, δεξιό και αριστερό, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό, ενώ ενίοτε υπάρχει και ένας ακόμα λοβός που ξεκινάει από τον ισθμό προς τα άνω και λέγεται πυραμοειδής.
Ο θυρεοειδής αδένας παράγει τρεις ορμόνες:
1) Τη θυροξίνη ή τετραϊωδοθυρονίνη ( Τ4 )
2) Την τριιωδοθυρονίνη ( Τ3 ) που ρυθμίζουν το μεταβολισμό όλων των ιστών
3) Την καλσιτονίνη που ελαττώνει τα επίπεδα του ασβεστίου του αίματος.
Η σύνθεση και η έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών ρυθμίζεται από τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη ( TSH ) που παράγεται στην υπόφυση, η οποία, με τη σειρά της, εξαρτάται από την έκκριση της θυρεοεκλυτικής ορμόνης ( TRH ) που παράγεται στον υποθάλαμο.
Απαραίτητο για τη σύνθεση θυρεοειδικών ορμονών είναι το ιώδιο, το οποίο βρίσκεται συγκεντρωμένο στο θυρεοειδή και το οποίο ο οργανισμός το προσλαμβάνει μέσω των τροφών.
Το ιώδιο εισέρχεται μέσα στον θυροειδή αντίθετα με την ηλεκτροχημική κλίση του, μέσω του υποδοχέα NIS, ο οποίος συμεταφέρει ένα ιόν ιωδίου μαζί με δύο ιόντα νατρίου στο εσωτερικό των θυλακοειδών κυττάρων του θυρεοειδή.
Το νάτριο στη συνέχεια απομακρύνεται από την αντλία Νατρίου-Καλίου.
Ο συμμεταφορεάς αυτός υπάρχει και σε άλλους ιστούς, αλλά μόνο στο θυροειδή η ενεργότητά του ελέγχεται από την TSH, η οποία αυξάνει την ενεργότητα του συμμεταφορέα.
Στη συνέχεια, το ιώδιο εκκρίνεται στον αυλό του θυλακίου του θυρεοειδή, πιθανόν μέσω της πεδρίνης, και οξειδώνεται σε ουδέτερα φορτισμένο άτομο από την θυρεοειδική υπεροξειδάση.
Στον αυλό του θυλακίου βρίσκεται επίσης μια πολύ μεγάλη ( Μοριακό βάρος περίπου 650 KDa ) γλυκοπρωτεΐνη με πολλά κατάλοιπα τυροσίνης, η θυρεοσφαιρίνη.
Αυτή η πρωτεΐνη αποτελεί το μισό της συνολικής πρωτεΐνης του θυρεοειδούς.
Τα μόρια αυτής της πρωτεΐνης αντιδρούν με το ουδέτερο ιώδιο και τελικά ένα ή δύο ατόμα θα δεσμευτούν σε ειδικά κατάλοιπα τυροσίνης.
Η αντίδραση αυτή καταλύεται από την θυρεοειδική υπεροξειδάση και γίνεται πάντα μετά την ιωδίωση των καταλοίπων τυροσίνης.
Τα ζεύγη μπορεί να περιέχουν τέσσερα άτομα ιωδίου ( T4 ) ή τρία. Υπάρχουν δύο μορφές με τρία, η Τ3 και η ανάστροφη Τ3.
Μπορεί να υπάρχουν επίσης στην θυρεοσφαιρίνη ιωδιωμένα κατάλοιπα τυροσίνης που δεν έχουν συνδεθεί με άλλα.
Οι ορμόνες σε αυτό το στάδιο παραμένουν συνδεδεμένες με την θυρεοσφαιρίνη και είναι ανενεργές.
Για να ενεργοποιηθούν οι ορμόνες πρέπει να απελευθερωθούν από την θυρεοσφαιρίνη. Η θυρεοσφαιρίνη ενδοκυτταρώνεται από τα θυλακιοειδή κύτταρα και με κυστίδια μεταφέρεται στα λυσοσώματα, όπου υδρολύεται και οι Τ3 και Τ4 αποσπώνται και στη συνέχεια απελευθερώνονται στο αίμα.
Όλα τα στάδια μετά την είσοδο του ιωδίου στο θυρεοειδή ενεργοποιούνται από την θυρεοτρόπο και καταστέλλονται από την περίσσεια ιωδίου.
Η παθολογία του θυρεοειδούς αδένα περιλαμβάνει:
1) Ανωμαλίες ανάπτυξης του θυρεοειδούς,
2) Παθήσεις που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό,
3) Παθήσεις που προκαλούν υποθυρεοειδισμό,
4) Θυρεοειδίτιδες,
5) Καρκίνο του θυρεοειδούς ο οποίος τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει αυξημένη συχνότητα εμφάνισης.
Σημαντικό κλινικό εύρημα του θυρεοειδούς είναι η διόγκωσή του, που ωστόσο δεν εμφανίζεται πάντα όταν υπάρχει κάποια πάθηση του αδένα.
Φυσιολογικά, ο αδένας δεν ψηλαφάται, ωστόσο σημαντικές διογκώσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές καθώς ο αδένας ακολουθεί την κίνηση της κατάποσης και "ανεβοκατεβαίνει" μαζί με τον θυρεοειδή χόνδρο.
Κάθε διόγκωσή του αναφέρεται κλινικά ως βρογχοκήλη.
( World Thyroid Day ) από το 2008, αρχικά με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Θυρεοειδούς ( ΕΤΑ )
Στην συνέχεια υιοθετήθηκε και από τις ιατρικές εταιρείες των λοιπών ηπείρων.
Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Θυρεοειδούς είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του παγκόσμιου κοινού για την σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης των διαταραχών του θυρεοειδούς.
Ο θυρεοειδής αδένας, που συχνά αναφέρεται ως απλά θυρεοειδής, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ενδοκρινείς αδένες του ανθρώπινου οργανισμού.
Οι διαταραχές του θυρεοειδούς είναι πολύ συχνές σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επηρεάζουν τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων.
Οι πιο κοινές διαταραχές του θυρεοειδούς είναι ο υπερθυρεοειδισμός, ασυνήθιστα αυξημένη δραστηριότητα του θυρεοειδούς, ο υποθυρεοειδισμός, ασυνήθιστα μειωμένη δραστηριότητα του θυρεοειδούς, η βρογχοκήλη, ή διόγκωση του θυρεοειδούς, διάχυτη ή οζώδης, οι θυρεοειδίτιδες, φλεγμονές του θυρεοειδούς και ο καρκίνος του θυρεοειδούς.
Συχνά οι διαταραχές του θυρεοειδούς προκαλούνται από ανεπάρκεια ιωδίου.
Από την αρχαιότητα ήταν γνωστές οι υπερτροφίες του θυρεοειδούς, οι βρογχοκήλες, τις οποίες οι Κινέζοι και άλλοι λαοί της Ανατολής θεράπευαν εμπειρικά με σκευάσματα πλούσια σε ιώδιο, στάχτη σφουγγαριών και κοραλλιών.
Ο άμεσος σύνδεσμος ιωδίου και θυρεοειδούς, αποδείχτηκαν επιστημονικά μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το 1886, ο γερμανός χημικός Όιγκεν Μπάουμαν (1846-1896) ανακάλυψε ότι ο θυροειδής περιέχει σχεδόν το 80% του ολικού ιωδίου του ανθρώπινου οργανισμού.
Η ενδοκρινική λειτουργία του θυρεοειδούς, παρέμεινε σκοτεινή ως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο ελβετός χειρουργός Εμίλ Κόχερ (1841-1917), απέδειξε οριστικά ότι ο θυροειδής είναι ενδοκρινές όργανο.
Η ανακάλυψή του αυτή τού χάρισε το Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας το 1909.
Διαβάστε ακόμα:
Πράσινα φάρμακα. Αυτονόητο το δικαίωμα να ονομάζονται έτσι ? Αυτοάνοσα. Πόσο επικίνδυνα είναι και ποιος ο φυσικός τρόπος αντιμετώπισης τους ?
Βιβλιογραφία:
· Παπαδημητρίου, "Σύγχρονη γενική χειρουργική", εκδόσεις Μ. Παρισιάνου.
· Snell R., "Κλινική ανατομική", ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.
· Μπατρινός Μ., "Συγχρονη Ενδοκρινολογια", εκδοσεις Πασχαλιδη, 2007
Lion’s Mane. Φάκελος φαρμακευτικά μανιτάρια ΙΙ
Φυσικό Πολυβιταμινούχο, Αντιοξειδωτικό ή απλά το Κλειδί θεραπείας και διατήρησης της υγείας.
Γανοθεραπείας συνέχεια. Αναμφίβολος άξονας για υγεία, ευεξία και ομορφιά.
Βιβλιογραφία:
· Παπαδημητρίου, "Σύγχρονη γενική χειρουργική", εκδόσεις Μ. Παρισιάνου.
· Snell R., "Κλινική ανατομική", ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.
· Μπατρινός Μ., "Συγχρονη Ενδοκρινολογια", εκδοσεις Πασχαλιδη, 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου