Για αρκετούς δυστυχώς η Μέλισσα είναι απλά ένα ακόμα έντομο που μάλιστα με το κεντρί τους μπορεί να προκαλέσουν πόνο, οίδημα και κνησμό.
« Αν οι μέλισσες εξαφανιστούν, το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιστεί μέσα σε τέσσερα χρόνια » φέρεται να έχει δηλώσει ο Αλβέρτος Αϊνστάιν.
Δεν είναι μόνο το μέλι, ο βασιλικός πολτός, η πρόπολη, η κερήθρα και η γύρη, σπουδαία προϊόντα για την ανθρωπότητα, που μας προσφέρουν οι μελάσες.
Είναι και η συμβολή τους στην γονιμοποίηση τουλάχιστον του 60 με 70% του φυτικού βασιλείου.
Επιγραμματικά ας τις γνωρίσουμε καλύτερα.
Η μέλισσα είναι έντομο από την τάξη υμενόπτερα, που θεωρείται από όλα γενικά τα έντομα το πιο σπουδαίο για τον άνθρωπο αλλά και για τη φύση.
Οι μέλισσες είναι υπεύθυνες για το 60-70% της γονιμοποίησης των φυτών και η συνεχής μείωση του πληθυσμού τους έχει απασχολήσει τους επιστήμονες, καθώς η εξαφάνισή τους θα συνιστούσε απειλή για μεγάλο μέρος της ζωής στον πλανήτη.
Στο είδος της Μέλισσας της μελιτοφόρου (Apis mellifera) όπως επίσημα λέγεται η μέλισσα, υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες έχει και μερικές φυλές.
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τις μέλισσες της ανατολικής Ασίας με εκπρόσωπο τη μέλισσα την ινδική.
Η δεύτερη ομάδα είναι η αφρικανική και η τρίτη ομάδα είναι η ευρωπαϊκή, που περιλαμβάνει πάνω από 10 φυλές.
Οι πιο γνωστές διεθνώς είναι η Ιταλική (Ligustica) και η Γιουγκοσλαβική (Carnica), ενώ στην Ελλάδα πιο διαδεδομένη ντόπια φυλή είναι η Cecropia, από τον μυθικό Αθηναίο βασιλιά Κέκροπα, στην κεντρική Ελλάδα, η Adami, από τον Βενεδικτίνο μοναχό Αδελφό Αδάμ, στη νότια-νησιωτική Ελλάδα και η Macedonica, στη Μακεδονία και Θράκη.
Η καθεμιά από τις παραπάνω ομάδες έχει μερικά βασικά διακριτά χαρακτηριστικά.
Τα τελευταία χρόνια άρχισε η συστηματική διασταύρωση των μελισσών για να δημιουργηθεί νέος τύπος, που θα έχει μέσο μέγεθος, θα είναι ήσυχη και εργατική και θα πολλαπλασιάζεται σχετικά εύκολα την άνοιξη.
Η μέλισσα ζει στη Γη το λιγότερο 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται από τους πιο παλαιούς κατοίκους της Γης, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.
Είναι από τα ελάχιστα είδη των εντόμων που ο άνθρωπος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, βλέποντας ότι θα είχε κάποιο οικονομικό όφελος.
Η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου, να εξημερώσει τη μέλισσα δεν είναι νέα.
Υπάρχει μια σπηλαιογραφία στην Μπικόρπ της Ισπανίας, ηλικίας τουλάχιστον 8.000 χρόνων, όπου εικονίζεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πάρει μέλι από μελίσσι.
Διδαχή στην ανθρωπότητα κοινωνικής οργάνωσης:
Οι μέλισσες ανήκουν στην κατηγορία των εντόμων που παρουσιάζουν σαφή ιεράρχηση και ζουν σε μεγάλες οικογένειες, μέσα σε κυψέλες.
Σε κάθε οικογένεια υπάρχει μια "βασίλισσα", που έχει σαν μοναδική αποστολή, να εξασφαλίζει τον πολλαπλασιασμό της οικογένειας. Καθημερινά, εναποθέτει περί τα 1500 αυγά, συνεχόμενα, επί δυο έως πέντε έτη.
Η οικογένεια, έχει επίσης μερικούς αρσενικούς, τους κηφήνες.
Οι κηφήνες αποτελούν περίπου το 10% της κυψέλης και έχουν ως μοναδικό σκοπό, να γονιμοποιήσουν μόνο μια φορά τη βασίλισσα.
Στη συνέχεια, επειδή μετά την ολοκλήρωση της πράξης, αποκολλώνται τα γεννητικά τους όργανα, αποθνήσκουν.
Τέλος, κάθε οικογένεια αποτελείται από μερικές χιλιάδες θηλυκές μέλισσες, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι στείρες και λέγονται "εργάτριες".
Οι εργάτριες, που αποτελούν και το βασικό πληθυσμό, έχουν πολλές και σύνθετες αποστολές, αρχίζοντας από τη δημιουργία των αποθεμάτων τροφών, τον καθαρισμό της κυψέλης, την φροντίδα - περιποίηση των προνυμφών, τη φροντίδα της βασίλισσας, το κτίσιμο των κελιών, τη συλλογή τροφής, τη συλλογή γύρης, τροφοί των κηφήνων μέχρι τη φύλαξη της κυψέλης.
Η θερμοκρασία του γόνου της κυψέλης είναι πολύ σημαντική για την αποικία και ελέγχεται με απόλυτη ακρίβεια.
Οι μέλισσες διατηρούν τη θερμοκρασία της κυψέλης μεταξύ 32 °C και βέλτιστα 35 °C, έτσι ώστε ο γόνος να αναπτυχθεί κανονικά.
Εάν η θερμοκρασία της κυψέλης είναι πολύ υψηλή ή πολύ χαμηλή, οι μέλισσες κάνουν προσαρμογές.
Όταν η θερμοκρασία στη κυψέλη είναι πολύ υψηλή, οι μέλισσες αερίζονται, αερίζοντας τον ζεστό αέρα από τη φωλιά ή χρησιμοποιώντας μηχανισμούς εξαερισμού ψύξης.
Όταν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, οι μέλισσες παράγουν μεταβολική θερμότητα, αναθέτοντας και χαλαρώνοντας τους πτητικούς τους μύες.
Η 20η Μαΐου γιορτάζεται κάθε χρόνο ως Παγκόσμια Ημέρα Μέλισσας, με απόφαση του ΟΗΕ, έπειτα από πρόταση της Ένωσης Σλοβένων Μελισσοκόμων, για να υπομνησθούν στην παγκόσμια κοινή γνώμη τα οφέλη της μελισσών και των λοιπών επικονιαστών στον άνθρωπο, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και να προωθηθούν δράσεις για την προστασία τους.
Η συνεισφορά της μέλισσας στην ανθρωπότητα και την επιβίωσή της είναι παγκοίνως αναγνωρισμένη.
Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιστημονική Επιτροπή του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα (IPBES), οι επικονιαστές έχουν μειωθεί έως και 3/4 στην Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια.
Παρόλο που η ακριβής αιτία για τη μείωση αυτή είναι ασαφής, πολλοί επιστήμονες επισημαίνουν ως αυτουργό την αύξηση των νεονικοτινοειδών παρασιτοκτόνων.
Είναι και η συμβολή τους στην γονιμοποίηση τουλάχιστον του 60 με 70% του φυτικού βασιλείου.
Η μέλισσα είναι έντομο από την τάξη υμενόπτερα, που θεωρείται από όλα γενικά τα έντομα το πιο σπουδαίο για τον άνθρωπο αλλά και για τη φύση.
Οι μέλισσες είναι υπεύθυνες για το 60-70% της γονιμοποίησης των φυτών και η συνεχής μείωση του πληθυσμού τους έχει απασχολήσει τους επιστήμονες, καθώς η εξαφάνισή τους θα συνιστούσε απειλή για μεγάλο μέρος της ζωής στον πλανήτη.
Στο είδος της Μέλισσας της μελιτοφόρου (Apis mellifera) όπως επίσημα λέγεται η μέλισσα, υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες έχει και μερικές φυλές.
Η πρώτη ομάδα περιλαμβάνει τις μέλισσες της ανατολικής Ασίας με εκπρόσωπο τη μέλισσα την ινδική.
Η δεύτερη ομάδα είναι η αφρικανική και η τρίτη ομάδα είναι η ευρωπαϊκή, που περιλαμβάνει πάνω από 10 φυλές.
Οι πιο γνωστές διεθνώς είναι η Ιταλική (Ligustica) και η Γιουγκοσλαβική (Carnica), ενώ στην Ελλάδα πιο διαδεδομένη ντόπια φυλή είναι η Cecropia, από τον μυθικό Αθηναίο βασιλιά Κέκροπα, στην κεντρική Ελλάδα, η Adami, από τον Βενεδικτίνο μοναχό Αδελφό Αδάμ, στη νότια-νησιωτική Ελλάδα και η Macedonica, στη Μακεδονία και Θράκη.
Η καθεμιά από τις παραπάνω ομάδες έχει μερικά βασικά διακριτά χαρακτηριστικά.
Τα τελευταία χρόνια άρχισε η συστηματική διασταύρωση των μελισσών για να δημιουργηθεί νέος τύπος, που θα έχει μέσο μέγεθος, θα είναι ήσυχη και εργατική και θα πολλαπλασιάζεται σχετικά εύκολα την άνοιξη.
Η μέλισσα ζει στη Γη το λιγότερο 15 εκατομμύρια χρόνια και θεωρείται από τους πιο παλαιούς κατοίκους της Γης, που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα.
Είναι από τα ελάχιστα είδη των εντόμων που ο άνθρωπος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί, βλέποντας ότι θα είχε κάποιο οικονομικό όφελος.
Η προσπάθεια αυτή του ανθρώπου, να εξημερώσει τη μέλισσα δεν είναι νέα.
Υπάρχει μια σπηλαιογραφία στην Μπικόρπ της Ισπανίας, ηλικίας τουλάχιστον 8.000 χρόνων, όπου εικονίζεται ένας άνθρωπος που προσπαθεί να πάρει μέλι από μελίσσι.
Διδαχή στην ανθρωπότητα κοινωνικής οργάνωσης:
Οι μέλισσες ανήκουν στην κατηγορία των εντόμων που παρουσιάζουν σαφή ιεράρχηση και ζουν σε μεγάλες οικογένειες, μέσα σε κυψέλες.
Σε κάθε οικογένεια υπάρχει μια "βασίλισσα", που έχει σαν μοναδική αποστολή, να εξασφαλίζει τον πολλαπλασιασμό της οικογένειας. Καθημερινά, εναποθέτει περί τα 1500 αυγά, συνεχόμενα, επί δυο έως πέντε έτη.
Η οικογένεια, έχει επίσης μερικούς αρσενικούς, τους κηφήνες.
Οι κηφήνες αποτελούν περίπου το 10% της κυψέλης και έχουν ως μοναδικό σκοπό, να γονιμοποιήσουν μόνο μια φορά τη βασίλισσα.
Τέλος, κάθε οικογένεια αποτελείται από μερικές χιλιάδες θηλυκές μέλισσες, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι στείρες και λέγονται "εργάτριες".
Οι εργάτριες, που αποτελούν και το βασικό πληθυσμό, έχουν πολλές και σύνθετες αποστολές, αρχίζοντας από τη δημιουργία των αποθεμάτων τροφών, τον καθαρισμό της κυψέλης, την φροντίδα - περιποίηση των προνυμφών, τη φροντίδα της βασίλισσας, το κτίσιμο των κελιών, τη συλλογή τροφής, τη συλλογή γύρης, τροφοί των κηφήνων μέχρι τη φύλαξη της κυψέλης.
Η θερμοκρασία του γόνου της κυψέλης είναι πολύ σημαντική για την αποικία και ελέγχεται με απόλυτη ακρίβεια.
Οι μέλισσες διατηρούν τη θερμοκρασία της κυψέλης μεταξύ 32 °C και βέλτιστα 35 °C, έτσι ώστε ο γόνος να αναπτυχθεί κανονικά.
Εάν η θερμοκρασία της κυψέλης είναι πολύ υψηλή ή πολύ χαμηλή, οι μέλισσες κάνουν προσαρμογές.
Όταν η θερμοκρασία στη κυψέλη είναι πολύ υψηλή, οι μέλισσες αερίζονται, αερίζοντας τον ζεστό αέρα από τη φωλιά ή χρησιμοποιώντας μηχανισμούς εξαερισμού ψύξης.
Όταν η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, οι μέλισσες παράγουν μεταβολική θερμότητα, αναθέτοντας και χαλαρώνοντας τους πτητικούς τους μύες.
Η συνεισφορά της μέλισσας στην ανθρωπότητα και την επιβίωσή της είναι παγκοίνως αναγνωρισμένη.
Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιστημονική Επιτροπή του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα (IPBES), οι επικονιαστές έχουν μειωθεί έως και 3/4 στην Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια.
Παρόλο που η ακριβής αιτία για τη μείωση αυτή είναι ασαφής, πολλοί επιστήμονες επισημαίνουν ως αυτουργό την αύξηση των νεονικοτινοειδών παρασιτοκτόνων.
Η επιλογή της 20ης Μαΐου ως Παγκόσμιας Ημέρας Μέλισσας συμπίπτει με τη γέννηση το 1734 του σλοβένου ζωγράφου και μελισσοκόμου Άντον Γιάνσα, που θεωρείται ένας από τους πιονιέρους της σύγχρονης μελισσοκομίας.
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Διαβάστε ακόμα:
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Διαβάστε ακόμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου