τι να προσέξετε
Πρόκειται για τη συχνότερη αναιμία που παρατηρείται στον άνθρωπο.
Το 75% του σιδήρου(Fe) βρίσκεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια, συμμετέχοντας στο μόριο της αιμοσφαιρίνης στους μυς ως μυοσφαιρίνη και σε διάφορα ένζυμα.
Ο σίδηρος αυτός είναι ενεργός και ονομάζεται λειτουργικός σίδηρος.
Το υπόλοιπο 25% είναι ο αποθηκευμένος σίδηρος που είναι συνδεδεμένος με πρωτεΐνες, όπως η φερριτίνη και η αιμοσιδηρίνη.
Η απορρόφηση του σιδήρου γίνεται στο έντερο. Ο σίδηρος φέρεται στο έντερο με τις τροφές, ωστόσο ένα μικρό μέρος αυτού (5-10%) απορροφάται. Το ποσό του σιδήρου που θα απορροφηθεί εξαρτάται από την παρουσία διαφόρων παραγόντων, όπως η παρουσία αναιμίας, η πιθανή συνύπαρξη φλεγμονής, κ.α.
Επιπρόσθετα, η απορρόφησή του ρυθμίζεται και από τον τύπο της τροφής. Για παράδειγμα λήψη καφέ, τσάι παρεμποδίζουν την απορρόφηση, ενώ η βιταμίνη C την ευνοεί.
Αιτιολογία σιδηροπενικής αναιμίας:
1. Ελαττωμένη απορρόφηση σιδήρου.
2. Αυξημένη απώλεια σιδήρου.
3. Αυξημένες ανάγκες σε σίδηρο.
Από τις τρεις αυτές αιτίες, η πιο συχνή και η πιο σοβαρή από πλευράς πρόγνωσης είναι η αυξημένη απώλεια.
Για τη διόρθωση της αναιμίας είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την αιτία, σε αντίθετη περίπτωση χάνεται χρόνος που μπορεί να είναι πολύτιμος για τη ζωή του ασθενούς ( Ca εντέρου). Τα αίτια των αυξημένων απωλειών συνήθως βρίσκονται στο πεπτικό σύστημα.
Μερικά από τα αίτια είναι η νεοπλασία του παχέος εντέρου, το πεπτικό έλκος, η αιμορροϊ- δοπάθεια, η διαφραγματοκήλη, εκκολπωμάτωση αλλά και η χρόνια λήψη σιδήρου.
Όσον αφορά την ελαττωμένη απορρόφηση, αυτή παρατηρείται σε περιπτώσεις γαστρίτιδας, γαστρεκτομής κ.α.
Τέλος, αυξημένες ανάγκες σε σίδηρο έχουν τα παιδιά αλλά και οι γυναίκες ιδιαίτερα όσες έχουν έμμηνο ρύση αλλά και οι εγκυμονούσες.
Σε εργαστηριακό επίπεδο, η σιδηροπενία χαρακτηρίζεται από πτώση της φερριτίνης του ορού και εξαφάνιση αποθηκών σιδήρου στο μυελό των οστών.
Σε προχωρημένες καταστάσεις σιδηροπενίας ελαττώνεται ο σίδηρος του ορού και εμφανίζονται οι πρώτες αλλαγές στη μορφολογία των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Εργαστηριακά ευρήματα
Πρώτα σε εργαστηριακό επίπεδο, το ιστορικό του ασθενούς είναι σημαντικό στοιχείο στη διάγνωση της σιδηροπενικής αναιμίας.
Η διάγνωση επιβεβαιώνεται μόνο εργαστηριακά. Η γενική αίματος σε συνδυασμό με επίχρισμα περιφερικού αίματος (πλακάκι) για εκτίμηση της μορφολογίας των ερυθρών αλλά και των αιμοπεταλίων, μας κατευθύνουν στη διάγνωση. Επίσης, χρειαζόμαστε μέτρηση του σιδήρου ορού, της φερριτίνης, αλλά και της σιδηροδεσμευτικής ικανότητας.
Θεραπεία
Αφού γίνει διερεύνηση της αιτίας της σιδηροπενικής αναιμίας, χορηγείται σίδηρος είτε από το στόμα είτε ενδοφλεβίως.
Όσον αφορά την απορρόφηση του σιδήρου, ο δισθενής απορροφάται καλύτερα απ΄ ότι ο τρισθενής.
Η λήψη πρέπει να γίνεται με άδειο στομάχι, ενώ ιδανικά είναι να λαμβάνεται με χυμό φρέσκου πορτοκαλιού.
Σημαντικό επίσης είναι ότι δεν πρέπει να διακόπτεται η σιδηροθεραπεία μέχρι την αποκατάσταση της αιμοσφαιρίνης σε φυσιολογικά επίπεδα (12-14 g%).
Ένδειξη πλήρωσης των αποθηκών είναι η φερριτίνη ορού να φτάσει στα 50 μg/dl.
πηγή: nowdoctor.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου