Βότανα ! Μύθος ή πραγματικότητα;

Θέλοντας σήμερα να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου στο κεφάλαιο των βοτάνων, θα ανατρέξω στο βάθος του περασμένου αιώνα, εκεί που τουλάχιστον στις αρχές του, οι συνάδελφοι μου φαρμακοποιοί με το γουδί τους κατασκεύαζαν πλήθος θεραπευτικών ιδιοσκευασμάτων.

Πομάδες και σκονάκια που ως πρώτη δραστική ουσία είχαν προϊόντα της φύσης.

Βότανα ως επί το πλείστων, πρόπολη από τα μελίσσια, έλαια από το ήπαρ ψαριών κ.α.

Θα ήταν μεγάλη παράληψη μου να μην αναφέρω ότι ακόμα και τα καλλυντικά εκείνης της εποχής, όλα είχαν σαν βάση αποκλειστικά προϊόντα της φύσης.

Το 1929 ο Αλεξάντερ Φλέμιγκ μπόρεσε και απομόνωσε μια ουσία από την πράσινη μούχλα με έντονη αντιβιοτική, κατά συνέπεια αντιπυρετική δράση που την ονόμασε Πενικιλίνη.

Μόλις το 1943 η ουσία αυτή μπόρεσε να πραχτεί βιομηχανικά και θεωρήθηκε η επανάσταση για την σωτηρία της ανθρωπότητας.

Έκτοτε χιλιάδες επιστήμονες, φαρμακοποιοί, βιολόγοι, χημική, γιατροί στην κατεύθυνση αυτή του Φλέμιγκ ασχολήθηκαν συστηματικά απομονώνοντας ουσίες κύρια από βότανα και αλλά φυσικά προϊόντα για την υπεράσπιση της υγείας.

Τα επιτεύγματα ήταν τεράστια.

Καταπολεμηθήκαν νοσήματα που έως τότε τα θεωρούσαν ανίατα.

Μοιραία  έβαλαν στην άκρη, κάθε φυσικό ίαμα και μάλιστα στην δεκαετία του πενήντα η φύση απέκτησε και άσπονδους εχθρούς.

Κομπογιαννίτης ονομαζόταν κάθε άνθρωπος, ακόμα και γιατρός ή φαρμακοποιός που εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί φυσικά προϊόντα ως ιάματα.

Μαντζούνια ονομαζόντουσαν αβίαστα τα βότανα και γενικά τα προϊόντα της φύσης.

Οι παλιές συνταγές με βότανα  μούχλιασαν στα συρτάρια των τότε επιστημόνων και την θέση τους στα ράφια των φαρμακείων τα βότανα την έδωσαν σε κουτάκια με ξενόγλωσσες εμπορικές ονομασίες.

Η Πασιφλώρα και η Βαλεριάνα μεταλλαχτήκαν, το Σπαθόχορτο και η Κράνα, μετονομάστηκαν κάπως αλλιώς και τελικά ένας χορός δισεκατομμυρίων στήθηκε υπέρ της υγείας του ανθρώπου με ομολογουμένως θεαματικά αποτελέσματα από την μια, αλλά αντικειμενικά με δεκάδες παρενέργειες και μεταλλαγμένες, νέες ασθένειες από την άλλη.

 

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το άνοιγμα κύρια της Κίνας προς την δύση, έφερε στην επιφάνεια τρόπους ίασης και τεχνικές της παραδοσιακής τους ιατρικής στο επίκεντρο της επιστημονικής κοινότητας σε Αμερική και Ευρώπη.

Μα τι ήταν αυτό που ουσιαστικά κέντρισε το ενδιαφέρον των δυτικών.

Ήταν πολλά αυτά που τους έκαναν εντύπωση.

        I.            Ασθένειες της δύσης δεν υπήρχαν σε αυτούς. ( Παραμορφωτική σπονδυλαρθρίτιδα, ερυθιματόδης λύκος,  πάρκινσον, οστεοπόρωση, σκλήρυνση κατά πλάκας σε τέτοια ποσοστά, Αλσαϊμερ, πολύποδες των εντέρων και των φωνητικών χορδών, ανακοπές καρδίας, στηθάγχη, κ.α. )

      II.            Άγγιζαν την τρίτη ηλικία χωρίς ποτέ τους να είχαν πάρει χημικά φάρμακα και χωρίς ουσιαστικά προβλήματα.

    III.            Δεν υπήρχαν παχύσαρκοι παρά μόνο σε ελάχιστα ποσοστά έναντι αυτών της δύσης.

    IV.            Ιάπωνες ιατροί, Κινέζοι και Κορεάτες, δυσκολευόντουσαν να κατανοήσουν πολλές μορφές καρκίνου.

      V.            Τέλος. Τους φάνηκε αδιανόητη η υπερκατανάλωση χημικών φαρμάκων ακόμα και για ένα πονοκέφαλο.

    VI.            Συνάμα στην δεκαετία του ογδόντα, οι δυτικοί δειλά, δειλά άρχισαν να αποκαλύπτουν ότι ουσίες που είχαν ανακαλύψει ευθύνονται για νεοπλασίες και άλλες παρενέργειες και μάλιστα με τον μανδύα της τιμιότητας ευθαρσώς της ονομάτιζαν και τις απέσυραν από την κυκλοφορία ως βλαβερές.

 

Το πρώτο βήμα έγινε και άφησαν στην άκρη οι δυτικοί επιστήμονες την στείρα κριτική στα προϊόντα της φύσης και επιδόθηκαν σε εκατοντάδες κλινικές μελέτες απόδειξης των όσων υποσχόντουσαν.

Σίγουρα ακόμα και σήμερα τα φυσικά προϊόντα, έστω και συνδυασμένα δεν μπορούν  να αντικαταστήσουν πολλά δραστικά φάρμακα.

Όμως μπορούν να ορθώσουν το ανάστημα τους μπροστά στην πρόληψη και την υποστήριξη του ανθρωπίνου σώματος κύρια στον δυτικό τρόπο ζωής.

Ας τονιστεί ιδιαιτέρως ότι τα φυσικά προϊόντα έως σήμερα έχουν αποδείξει ότι:

        I.            Πολλά από αυτά έχουν έντονες θεραπευτικές ιδιότητες.

      II.            Πολλά από αυτά είναι απαλλαγμένα παρενεργειών και μόνο καλό προσφέρουν.

    III.            Πολλά από αυτά δημιουργούν τον συνδετικό κρίκο της επανένταξης του ανθρωπίνου σώματος με την φύση.

    IV.            Τέλος. Πολλά από αυτά προσφέρουν προστασία στον άνθρωπο.

 

Ως άνθρωπος των θετικών επιστήμων, αν και οι διδαχές μου έλεγαν τα αντίθετα, σήμερα με σθένος πιστεύω ότι η απομάκρυνση μας από την φύση μόνο δεινά μας προσέφερε.

Ανθρώπινα σώματα γεμάτα τοξίνες, που ναι μεν μπορέσαμε να αυξήσουμε τον μέσο όρο ζωής μας, αλλά χάσαμε την ποιότητα της.

Αρκεί να αναλογιστεί ο καθείς, ότι με τις γνώσεις που έχουμε σήμερα, σίγουρα και ο μέσος όρος ζωής μας θα είχε αυξηθεί, αλλά το κυριότερο όσο θα ζούσαμε, θα ζούσαμε ποιοτικότερα.

 

Γιώργος Ερυσιάνος.