Επιστήμονες από το τμήμα Επιστήμης των Τροφών και Ανθρώπινης
Θρέψης του πανεπιστημίου του Ιλινόις στις ΗΠΑ, ανακάλυψαν ότι τρία από
τα πιο δημοφιλή αρωματικά φυτά της ελληνικής κουζίνας, το δεντρολίβανο, η
ρίγανη και η μαντζουράνα, περιέχουν χημικές ουσίες που έχουν τη
δυνατότητα να περιορίζουν τον διαβήτη τύπου 2 με τρόπο παρόμοιο με
εκείνον των συνταγογραφημένων φαρμάκων για το διαβήτη.
Οι ερευνητές αναφέρουν στην έκθεσή τους, που δημοσιεύθηκε στην
επιθεώρηση Journal of Agricultural and Food Chemistry, ότι πρόσφατες
έρευνες έχουν ήδη δείξει ότι τα βότανα μπορούν να αποτελέσουν πρόσθετη,
επικουρική επιλογή στα φάρμακα για τον διαβήτη και πως έχουν τη
δυνατότητα να ρυθμίζουν τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
Σκοπός της δικής
τους έρευνας ήταν
να αναλύσουν περισσότερο αυτό το φαινόμενο.
Αναφέρουν επίσης ότι εστίασαν την μελέτη τους στις ιδιότητες της ελληνικής ρίγανης (Origanum vulgare), της ελληνικής μαντζουράνας (Origanum majorana), του ελληνικού δεντρολίβανου (Rosmarinus officinalis) αλλά και της μεξικανικής ρίγανης (Lippia graveolens).
Πήραν εκχυλίσματα από τα βότανα και εξέτασαν την ικανότητά τους να περιορίσουν τη λειτουργία δύο ενζύμων, του DPP-IV, το οποίο παίζει ρόλο στην έκκριση ινσουλίνης, και του PTP1B, το οποίο εμπλέκεται στην σηματοδότηση της ινσουλίνης.
Αυτά τα ένζυμα έχουν αναγνωριστεί ως "στόχοι" φαρμάκων για την διαχείριση του διαβήτη.
Η επικεφαλής της έρευνας,
δρ Elvira de Mejia, δήλωσε
ότι η ερευνητική της ομάδα διαπίστωσε ότι αυτά τα αρωματικά βότανα, όταν είναι φρέσκα, περιέχουν περισσότερες πολυφαινόλες και φλαβονοειδή από όταν είναι αποξηραμένα.
Διαπίστωσαν επίσης ότι τα εκχυλίσματα από την ελληνική μαντζουράνα, το ελληνικό δεντρολίβανο και την μεξικανική ρίγανη ήταν τα πιο αποτελεσματικά στον περιορισμό του ενζύμου DPP-IV, ενώ το εκχύλισμα από τις αντίστοιχες αποξηραμένες μορφές που υπάρχουν στο εμπόριο, ήταν πιο αποτελεσματικό ενάντια στο ένζυμο PTP1B.
Συμπερασματικά, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι απαιτείται πιο ενδελεχής έρευνα για την πλήρη κατανόηση του ρόλου των χημικών ουσιών σε αυτά τα βότανα ως προς την καταπολέμηση του διαβήτη τύπου 2 στους ανθρώπους.
Σκοπός της δικής
τους έρευνας ήταν
να αναλύσουν περισσότερο αυτό το φαινόμενο.
Αναφέρουν επίσης ότι εστίασαν την μελέτη τους στις ιδιότητες της ελληνικής ρίγανης (Origanum vulgare), της ελληνικής μαντζουράνας (Origanum majorana), του ελληνικού δεντρολίβανου (Rosmarinus officinalis) αλλά και της μεξικανικής ρίγανης (Lippia graveolens).
Πήραν εκχυλίσματα από τα βότανα και εξέτασαν την ικανότητά τους να περιορίσουν τη λειτουργία δύο ενζύμων, του DPP-IV, το οποίο παίζει ρόλο στην έκκριση ινσουλίνης, και του PTP1B, το οποίο εμπλέκεται στην σηματοδότηση της ινσουλίνης.
Αυτά τα ένζυμα έχουν αναγνωριστεί ως "στόχοι" φαρμάκων για την διαχείριση του διαβήτη.
Η επικεφαλής της έρευνας,
δρ Elvira de Mejia, δήλωσε
ότι η ερευνητική της ομάδα διαπίστωσε ότι αυτά τα αρωματικά βότανα, όταν είναι φρέσκα, περιέχουν περισσότερες πολυφαινόλες και φλαβονοειδή από όταν είναι αποξηραμένα.
Διαπίστωσαν επίσης ότι τα εκχυλίσματα από την ελληνική μαντζουράνα, το ελληνικό δεντρολίβανο και την μεξικανική ρίγανη ήταν τα πιο αποτελεσματικά στον περιορισμό του ενζύμου DPP-IV, ενώ το εκχύλισμα από τις αντίστοιχες αποξηραμένες μορφές που υπάρχουν στο εμπόριο, ήταν πιο αποτελεσματικό ενάντια στο ένζυμο PTP1B.
Συμπερασματικά, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι απαιτείται πιο ενδελεχής έρευνα για την πλήρη κατανόηση του ρόλου των χημικών ουσιών σε αυτά τα βότανα ως προς την καταπολέμηση του διαβήτη τύπου 2 στους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου