Οι περισσότερη τον γνωρίζουμε από το ξεχωριστό άρωμα που δίνει
στο ΟΥΖΟ και το ΤΣΙΠΟΥΡΟ.
Τον χρησιμοποιούμε όμως και στην ζαχαροπλαστική αλλά και την αρωματοποιεία.
Η χρήση του Γλυκάνισου όμως σταματά εδώ ή έχει επιπρόσθετα και
φαρμακευτικές δράσεις ?
Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα για να κατανοήσετε όλοι την πραγματική
του αξία κύρια στο γαστρεντερικό μας σύστημα.
Ο Γλυκάνισος είναι ποώδες μονοετές φυτό και ανήκει στην οικογένεια
των Σκιαδοφόρων.
Πρωτοεμφανίστηκε στην ανατολική
Μεσόγειο αλλά η θερμαντική του ιδιότητα και η καταπραϋντική του στομαχόπονου το
διέδωσε από τα χρόνια της ρωμαϊκής κυριαρχίας για καλλιέργεια σε όλη την Ευρώπη
και Ασία.
Ο σπόρος του Γλυκάνισου συλλέγεται στα μέσα του Σεπτεμβρίου
και είναι αυτός που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα από το φυτό.
Οι δραστικές ουσίες του Γλυκάνισου μετά από τις σύγχρονες αναλύσεις
είναι πλήθος αζωτούχων ουσιών, η Χολίνη, η ανεθόλη, η εστραγόλη, η τερπίνη και τέλος
οι μικρός αριθμός από ρητίνες.
Αυτές οι δραστικές ουσίες είναι που το καθιστούν ως ένα πολύ καλό
χωνευτικό και ηρεμιστικό του γαστρεντερικού σωλήνα, με έμμεσες ιδιότητες την βοήθεια
στην λειτουργία της χολής, του συκωτιού και των νεφρών.
Τέλος οι θερμαντικές του ιδιότητες αποδίδονται στην βοήθεια
που έχει για την καλή κυκλοφορία στο αίμα.
Νέες μελέτες το θέλουν να βοηθά στην καταπολέμηση του άσθματος,
του χρόνιου βήχα και γενικότερα των λοιμώξεων του άνω αναπνευστικού συστήματος.
Κατά καιρούς και εμπειρικά έχει χρησιμοποιηθεί από γυναίκες
που βρίσκονται στην γαλουχία για περισσότερο γάλα, αλλά και σε εξωτερική χρήση σε
άτομα με ψωρίαση χωρίς ωστόσο να μπορούμε να πούμε ότι την θεραπεύει.
Συμπερασματικά.
Ο Γλυκάνισος εκτός του ξεχωριστού αρώματος που διαθέτει, θεωρείται
ως ένα πολύ καλό φυσικό ίαμα σε διαταραχές του γαστρεντερικό.
Δεν είναι τοξικός χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι επιτρέπει
στον άνθρωπο να υπερβαίνει λογικές δοσολογίες.
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Φαρμακοποιός
Διαβάστε ακόμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου