Ήπαρ ή συκώτι. Παθήσεις και η φυσική προστασία – θεραπεία του.

Ένας αδένας, χημικό εργοστάσιο, αποθήκη του ανθρωπίνου σώματος μεγάλης αντοχής αλλά

και συνάμα βομβαρδιζόμενος καθημερινά με τοξικά.
Άλλωστε αυτός είναι και ο ρόλος του θα έλεγα απλοϊκά, να υποδέχεται όλες τις ουσίες και να τις μετατρέπει σε υδατοδιαλιτές που άλλες αποθηκεύει και άλλες, τις πιο βλαβερές να τις προωθεί για την αποβολή τους από το σώμα μας. 

Ας το γνωρίσουμε λίγο καλύτερα σήμερα με επίκεντρο μας τις παθήσεις του που φορές έχουν τραγικές συνέπειες για όσους τις έχουν υποστεί. 

Με λόγια απλά τι είναι το ήπαρ ή συκώτι:
Στον μέσο άνθρωπο το συκώτι έχει βάρος περίπου 1,200 με 1,600 κιλά και βρίσκεται στο κάτω δεξιό μέρος του διαφράγματος.
Αποτελείται από 4 λοβούς διαιρουμένους σε 8 ηπατικά τμήματα.
Το συκώτι είναι αγγειοβριθές όργανο και δέχεται 1.500ml αίματος ανά min που το προμηθεύεται και το επιστρέφει με 2 αγγειακά δίκτυα. 
Η αιμάτωση είναι διμερής και διακρίνεται στην θρεπτική ( Ηπατική αρτηρία-κύρια πηγή οξυγόνωσης ) και στην λειτουργική. ( Πυλαία φλέβα )
Η πυλαία φλέβα παρέχει το 80% της αιμάτωσης του ήπατος και το 40% της οξυγόνωσής του.
Η απαγωγός κυκλοφορία του αίματος γίνεται με τις 3 ηπατικές φλέβες ( Δεξιά, μέση και αριστερή ) που εκβάλλουν στην κάτω κοίλη φλέβα.
Ο κερκοφόρος λοβός του ήπατος αποτελεί εξαίρεση καθώς η παροχέτευση του γίνεται μέσω των αυτόνομων φλεβών του, που εκβάλλουν απευθείας στην κάτω κοίλη φλέβα.
Η εκφορητική οδός του ήπατος διακρίνεται σε ενδοηπατική και εξωηπατική μοίρα.
Η ενδοηπατική μοίρα αποτελείται από τα χοληφόρα τριχοειδή και από τους περιλόβιους και μεσολόβιους χοληφόρους πόρους.
Η εξωηπατική μοίρα αποτελείται από τον κοινό ηπατικό πόρο, τον κυστικό πόρο, από την χοληδόχο κύστη και τον χοληδόχο πόρο.
Το ηπατικό λόβιο αποτελεί την ανατομική και λειτουργική μονάδα του ήπατος. Πρόκειται για πολυγωνική, συνήθως εξάγωνη, μάζα ηπατικού ιστού, διαμέτρου 1 mm.

Ποιες όμως είναι οι λειτουργίες του ήπατος ?
Οι λειτουργίες του ήπατος αφορούν την παραγωγή και εναπόθεση ενέργειας, ( Μεταβολισμός γλυκόζης γλυκογόνου, αμινοξέων, λιπών ) την αδρανοποίηση και απομάκρυνση ουσιών ( Αμμωνίας, χολερυθρίνης, χοληστερίνης ), την πέψη των τροφών, ( Χολικά οξέα, άλατα ) το μεταβολισμό και απέκκριση τοξικών ουσιών, αιθυλικής αλκοόλης, ορμονών και φαρμάκων, την παραγωγή ουσιών, ( Λευκωματίνες, παράγοντες πήξεως ) την αποθήκευση ουσιών, ( Σίδηρος, χαλκός, βιταμίνες ) την ανοσιακή απάντηση, ( Χημική, κυτταρική ) την αιμοποίηση, την αιμόσταση και την οξεοβασική ισορροπία. 

Η παραγωγή και έκκριση χολής βοηθά στην πέψη των τροφών και την απομάκρυνση τοξικών ουσιών.
Το ήπαρ τέλος καταβολίζει τα περισσότερα φάρμακα για να μην πω όλα.
Δηλαδή για να απεκκριθούν τα φάρμακα στην χολή ή στο νεφρό πρέπει να είναι υδροδιαλυτά.
Τα περισσότερα φάρμακα είναι λιποδιαλυτά και ο ηπατικός μεταβολισμός τους τα καθιστά υδροδιαλυτά.
Κάθε φάρμακο μπορεί να παρουσιάσει δυνητικά ηπατοτοξικότητα, που κλινικώς συχνά δε μπορεί να διαφοροδιαγνωσθεί εύκολα από ηπατοπάθειες άλλης αιτιολογίας.
H συχνότερη μορφή φαρμακευτικής ηπατοτοξικότητας οφείλεται σε ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση.
Εκδηλώνεται σε λίγα σχετικώς άτομα, που παρουσιάζουν γενετικώς καθορισμένη, ευαισθησία σε κάποιον από τους μεταβολίτες του φαρμάκου.
H ηπατοτοξικότητα αυτή είναι απρόβλεπτη, δεν εξαρτάται από τη δόση του φαρμάκου, ενώ είναι αδύνατος ο έλεγχος ή η αναπαραγωγή της σε ζώα- μοντέλα. H συνέχιση της χορήγησης του φαρμάκου σε περιπτώσεις οξείας ηπατοκυτταρικής βλάβης εκθέτει τον ασθενή στον κίνδυνο ανάπτυξης κεραυνοβόλου ηπατίτιδας ή χρόνιας ηπατίτιδας.

Ποιες είναι οι παθήσεις του ήπατος ?

Οι ηπατικές παθήσεις δεν είναι τόσες πολλές αλλά δυστυχώς είναι σχεδόν όλες σοβαρότατες:

• Οξεία και χρόνια ηπατίτιδα.
• Οξεία και χρόνια χολόσταση.
• Λίπωση. ( Μικρό και μεγάλο, φυσαλιδώδης )
• Ίνωση, κίρρωση.
• Απόφραξη ηπατικών φλεβών ή πυλαίας.
• Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα.

Ο συνήθης εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος και των χοληφόρων περιλαμβάνει τον προσδιορισμό της χολερυθρίνης, των αμινοτρανσφερασών, της αλκαλικής φωσφατάσης και της γ - γλουταμινικής τρανσπεπτιδάσης ( γ-GT ) 

Ο έλεγχος αυτός δεν εκφράζει την ηπατοκυτταρική λειτουργία αλλά την βλάβη των ηπατοκυττάρων ή/και του επιθηλίου των χοληφόρων.

O εκτενέστερος εργαστηριακός έλεγχος του ήπατος περιλαμβάνει την εξέταση της συνθετικής ικανότητας ( Μέτρηση της λευκωματίνης του ορού και του χρόνου προθρομβίνης ) και την αναζήτηση αντιγόνων ή και αντισωμάτων των ιογενών ηπατιτίδων, αυτοαντισωμάτων, διαταραχών των ανοσοσφαιρινών κλπ. 

Κάθε διαταραχή των εξετάσεων του ήπατος πρέπει να διερευνάται, γιατί μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή ηπατική νόσο.

Το σύνδρομο Gilbert ( Οικογενής έμμεση υπερχολερυθριναιμία ) αποτελεί τη συχνότερη αιτία έμμεσης υπερχολερυθριναιμίας. ( Περίπου 6% του γενικού πληθυσμού )

Οι αμινοτρανσφεράσες του ορού αποτελούν δείκτες ηπατοκυτταρικής νέκρωσης. ( Κυτταρόλυσης ) 

H συχνότερη αιτία αύξησης των αμινοτρανσφερασών είναι η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος. 

Η κατεξοχήν κλινική αξία της γ-GT συνίσταται στον καθορισμό της ηπατικής προέλευσης της αυξημένης αλκαλικής φωσφατάσης. ( Χολοστατικά σύνδρομα )

 

Ηπατίτιδα αίτια και μορφές της νόσου:

Ηπατίτιδα λέγεται η νέκρωση και φλεγμονή του ηπατικού παρεγχύματος. Διακρίνεται σε οξεία ( Διάρκεια < 6 μήνες ) και χρόνια. ( > 6 μήνες )

 

Τα αίτια της οξείας ηπατίτιδας είναι:

Οξεία ιογενής ηπατίτιδα ( HAV, HBV, HCV, HDV, HEV )

• Ηπατίτιδα από ηπατιτιδομιμητικούς ιούς ( CMV, ιός Epstein-Barr, ιός της ιλαράς και ερυθράς, parvo, herpes 6 κλπ )
• Φάρμακα, τοξικές ουσίες, τοξικά βότανα.
• Ισχαιμική ηπατίτιδα
• Αυτοάνοσες
• Παροξύνσεις χρονιών ηπατιτίδων (HBV, αυτοάνοσες)

Οι ιοί της ηπατίτιδας Β, C και D μεταδίδονται παρεντερικά και προκαλούν οξεία και χρόνια λοίμωξη, ενώ οι ιοί Α και Ε μεταδίδονται με την κοπροανοστοματική οδό και δεν προκαλούν χρονιότητα.

Η διάγνωση της οξείας ή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας στηρίζεται στην ανεύρεση των κατάλληλων ορολογικών δεικτών σε συνδυασμό με την αναζήτηση ορισμένες φορές των πυρηνικών οξέων του ιού με ευαίσθητες τεχνικές μοριακής βιολογίας. 

Η αντιμετώπιση της οξείας ηπατίτιδας είναι συμπτωματική.

Στη θεραπευτική προσέγγιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β, βασικός στόχος είναι η επίτευξη μακροχρόνιας ιολογικής ύφεσης, ενώ στη χρόνια ηπατίτιδα C στόχος της θεραπείας είναι η εκκρίζωση του ιού.
H πρόληψη της λοίμωξης από τους ηπατοτρόπους ιούς στηρίζεται στην ενημέρωση των ομάδων αυξημένου κινδύνου σχετικά με τους τρόπους μετάδοσης και κυρίως στην εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού έναντι των ιών ηπατίτιδας Α και Β.

Τα αίτια της χρόνιας ηπατίτιδας είναι:

• Χρόνια ιογενής ηπατίτιδα. ( HBV, HCV, HDV )
• Λήψη φαρμάκων, τοξικών βοτάνων ή έκθεση σε τοξικές ουσίες.
• Κατάχρηση αιθυλικής αλκοόλης.
• Μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα.
• Aυτοάνοσες ηπατίτιδες. ( I, II, χωρίς αυτοαντισώματα )
• Πρωτοπαθής χολική κίρρωση.
• Πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα.
• Νόσος Wilson.
• Aιμοχρωμάτωση, πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής.
• Έλλειψη α1 αντιθρυψίνης
• Υπερθυρεοειδισμός.
• Εντεροπάθεια από δυσανεξία στη γλουτένη.
• Nόσος του Addison.
• Kρυψιγενής.

Τι είναι η κίρρωση του ήπατος ?

Τα αίτια της χρόνιας ηπατίτιδας μπορεί να οδηγήσουν σε κίρρωση ήπατος. Η κίρρωση του ήπατος αναφέρεται σε διαταραχή της αρχιτεκτονικής δομής του ήπατος που χαρακτηρίζεται από διάχυτη ίνωση και παρουσία αναγεννητικών όζων. 

Η κίρρωση του ήπατος περιπλέκεται από εκδηλώσεις πυλαίας υπέρτασης και ηπατικής ανεπάρκειας.

Όλοι οι κιρρωτικοί ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε ενδοσκόπηση για την διάγνωση των κιρσών οισοφάγου. 

Ο κιρρωτικός ασθενής με ασκίτη πρέπει να παρακεντάται επί πυρετού και σε κάθε αιφνίδια επιδείνωση της γενικής του κατάστασης.

Για την θεραπεία του ασκίτη συνιστάται μείωση της πρόσληψης άλατος και χορήγηση σπιρονολακτόνης, με ή χωρίς φουροσεμίδη. 

Ολική εκκενωτική παρακέντηση πρέπει να επιχειρείται σε μεγάλο ή ανθεκτικό στα διουρητικά ασκίτη.

Πρέπει να συνοδεύεται πάντοτε από ενδοφλέβια έγχυση λευκωματίνης. ( 8 gr/lt ασκίτη ) 

Οι λοιμώξεις, ( πχ αυτόματη βακτηριακή περιτονίτιδα, συχνά χωρίς πυρετό ) τα φάρμακα ( πχ βενζοδιαζεπίνες, διουρητικά ) και η αιμορραγία του πεπτικού αποτελούν τις συχνότερες αιτίες αιφνίδιας επιβάρυνσης του κιρρωτικού ασθενούς.

Περισσότερες από το 90% των περιπτώσεων ηπατοκυτταρικού καρκίνου (ΗΚΚ) αναπτύσσεται σε κιρρωτικό ήπαρ, αποτελώντας την κυριότερη αιτία θανάτου σε κιρρωτικούς ασθενείς. 

Η εμφάνιση ΗΚΚ κάθε χρόνο είναι: 2% σε HBV, 3-8% σε HCV και 1-3% σε αλκοολική κίρρωση. Η εξέλιξη των απεικονιστικών μεθόδων έχει βοηθήσει στη διερεύνηση των νοσημάτων του ήπατος, κυρίως των εστιακών. ( καλοήθων και νεοπλασματικών ) 

Συχνά, είναι απαραίτητη η χρήση συνδυασμών απεικονιστικών εξετάσεων, ενώ η συνεκτίμηση των κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων είναι απαραίτητη.

 

Τι είναι η χολόσταση ?

Η χολόσταση αναφέρεται στο σύνολο των κλινικών, βιοχημικών και ιστολογικών εκδηλώσεων, που οφείλονται σε ελάττωση ή αναστολή της χολικής ροής. 

Η χολή συσσωρεύεται στα ηπατοκύτταρα και στις χοληφόρους οδούς, ενώ στο αίμα κατακρατούνται τα συστατικά που φυσιολογικώς απεκκρίνονται στη χολή.

Η χολόσταση μπορεί να οφείλεται σε βλάβη εντοπιζόμενη σε οποιοδήποτε σημείο της χολικής απέκκρισης, από τη μεμβράνη του ηπατοκυττάρου μέχρι το φύμα του Vater. 

Η χολόσταση από μηχανική άποψη διακρίνεται σε ενδοηπατική και εξωηπατική. 

Η ενδοηπατική χολόσταση αναφέρεται στα νοσήματα, που παραβλάπτουν την χολική παραγωγή ή απέκκριση ( Λόγω δυσλειτουργίας των ηπατοκυττάρων ) ή την ενδοηπατική ροή της λόγω βλάβης των μικρών χοληφόρων.

H εξωηπατική χολόσταση, ( Αποφρακτικός ίκτερος) οφείλεται σε απόφραξη των μεγάλων χοληφόρων πόρων. 

H διάκριση είναι σημαντική για τη διαφορική διάγνωση και την αντιμετώπιση του αιτίου της χολόστασης.

Η εξωηπατική χολόσταση αντιμετωπίζεται με ενδοσκοπική ή χειρουργική παρέμβαση, ενώ η ενδοηπατική με φαρμακευτική αγωγή. 

Η κλινική και η εργαστηριακή εικόνα είναι χρήσιμες στην διαγνωστική προσέγγιση ασθενή με νοσήματα των χοληφόρων.

Η Ενδοσκοπική Παλίνδρομη Χολαγγειογραφία έχει επιπλοκές ( Περίπου 5% ) και δεν πρέπει σήμερα να χρησιμοποιείται για αμιγώς διαγνωστικούς σκοπούς. 

Όμως, οι δυνατότητες λήψης υλικού για ιστολογική και κυτταρολογική εξέταση καθώς και άμεσης, σε ένα χρόνο, εφαρμογής θεραπείας την καθιστούν συχνά πρώτη επιλογή.

 

 

Συμπερασματικά:

Μακάρι η πρόληψη να ήταν συνήθεια όλων μας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει όταν αισθανόμαστε υγιείς. 

Το δυσάρεστο στην περίπτωση των παθήσεων στο ήπαρ είναι ότι θα δώσει σημάδια όταν θα νοσεί σε προχωρημένα στάδια. 

Ας προσπαθήσουμε έστω όλοι να έχουμε κατά νου την συχνή αποτοξίνωση πάντα με φυσικά κατάλληλα ιάματα και ας το προστατεύουν κυρίως τα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. ( Χρήστες αναβολικών ουσιών, άτομα με συναναστροφές υπόπτων για ηπατίτιδα ομάδων, άτομα με χρόνια νοσήματα που αναγκαστικά η πάθηση τους επιβάλει πολυφαρμακία, τέλος άτομα που εκτίθονταν στο αλκοόλ για μεγάλα χρονικά διαστήματα. )  

Σε ότι αφορά την αποτοξίνωση η φόρμουλα του πανεπιστημίου των Αθηνών είναι ιδανική λύση αναζωογόνησης του ήπαρ, καθώς και η συστηματική λήψη του Ganoderma Lucidum ή Cordiceps ή του Liver Shield που ΟΧΙ μόνο θα το προστατεύουν αλλά και σωστή συνδυαστική δοσολογία έχουν την δυνατότητα και της θεραπείας.  

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο 

e-mail g.g.erisianos@gmail.com ή στο τηλέφωνο 6942.598.834

 

 

 

Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού

Φαρμακοποιός 

 

   

Διαβάστε ακόμα: 

Ηπατίτιδα. Κρυφή απειλή για την υγεία του ανθρώπου.  & 

Φαρμακευτική ηπατίτιδα. Υπάρχει και αυτή η ασθένεια ?  &  Ιογενείς Ηπατίτιδες και οι βασικές τους πληροφορίες.  &  Θερίζουν AIDS και Ηπατίτιδα C  &  Αυστραλιανό αντιγόνο. Το καμπανάκι SOS κάθε μορφής ηπατίτιδας.  &  Γαϊδουράγκαθο.  &  Γαϊδουράγκαθο για το δικαίωμα που έχει το συκώτι στην αποτοξίνωση του.  &  Πυκνογενόλη – αντιοξείδωση. Όνομα και συνώνυμο !  &  Αποτοξίνωση για πάντα φυσικά !