Ο αδηφάγος χρόνος λόγο της καθημερινής μου μελέτης σε θέματα υγείας προκειμένου
να προλαβαίνω τις εξελίξεις που τρέχουν,
δεν μου επέτρεψε να μελετήσω σε βάθος
και την ομοιοπαθητική πράγμα που έχω κάνει σε άλλες εναλλακτικές θεραπείες. Πιθανά να υπήρξε και μια υποσυνείδητη αποστροφή, σε όλο εκείνο το σκηνικό του υπομηχανικού
που έγινε φίρμα γιατρός και γενικότερα της περίεργης συνδιαλλαγής με τα και καλά εξειδικευμένα φαρμακεία που οδηγούσαν τους πελάτες τους οι νυν ομοιοπαθητικοί θεραπευτές, ασχέτου κάθε πρότερης επαγγελματικής τους ενασχόλησης. ( Λογιστάδες, γυμναστές, Διαιτολόγοι, οπτικοί, οδοντοτεχνίτες κτλ )
Την έρευνα μου την ξεκίνησα κλασικά ψάχνοντας να βρω έγκυρες και δημοσιευμένες κλινικές αποδείξεις στον διεθνή αναγνωρισμένο ιατρικό τύπο και μάλιστα για σοβαρές ασθένειες.
Αν και πιθανά σε ορισμένους από εσάς δεν θα σας είναι εύκολο να το πιστέψετε αλλά προς ενημέρωση των πάντων απλά σας ενημερώνω πως δεν βρήκα τίποτα συγκεκριμένο παρά μόνο μια θεωρεία στηριγμένη στο πουθενά, ευχολόγια και αοριστίες !
Σκληρά σήμερα τα γραφόμενα μου αγαπητοί φίλοι, μα πώς να το κάνω αλλιώς.
Προσπαθούμε να βγάλουμε την λογική της πολυφαρμακίας και να εναρμονιστούμε με την φύση, ή απλά θα αφήσουμε τα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα και θα πιάσουμε τα επικίνδυνα φορές placebo της αυτό-ίασης και αυτό-επιβολής ?
Εν αρχή η ομοιοπαθητική:
Πριν από 200 χρόνια ο Samuel Hahnemann, ένας Γερμανός γιατρός, εφηύρε μια μέθοδο φαρμακευτικής αγωγής βασισμένη σε αρχαίες, ανεδαφικές ιδέες όπως του Παράκελσου ότι « Το όμοιο γιατρεύει το όμοιο ».
Η (ανακάλυψη ) του Hahnemann έγκειται στο ότι μια ενεργή ουσία, αραιωμένη σε νερό, που προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με της νόσου, γιατρεύει έναν οργανισμό που είναι ήδη άρρωστος.
Δηλαδή για παράδειγμα ο κισσός μπορεί να γιατρέψει το εξάνθημα, επειδή ( Όταν δεν είναι αραιωμένος σε νερό ) προκαλεί το εξάνθημα.
Έτσι απλά μπαίνουμε στον παράλογο κόσμο της ομοιοπαθητικής όπως ονόμασε ο Hahnemann και αναβίωσε παγκοσμίως τη δεκαετία του 1970 χάρη σε έναν Έλληνα, τον Γιώργο Βυθούλκα. Γενικότερα η μέθοδος χρησιμοποιεί την αραίωση μιας ενεργή παθογόνα ουσία σε αλκοόλ ή συνήθως σε νερό, έτσι ώστε στο τελικό διάλυμα να εμφανίζεται μόνο μια εξασθενημένη μορφή της.
Ο ίδιος ο Hahnemann μιλούσε για αραίωση σε βαθμούς της κλίμακας C, κλίμακας δικής του επινόησης.
Για τις περισσότερες περιπτώσεις πρότεινε διάλυμα 30C, που σημαίνει ότι κάθε μόριο της ενεργής ουσίας πρέπει να αραιωθεί σε 10030 μόρια νερού.
Το πρόβλημα είναι ότι για να διατηρήσει κανείς αυτήν την αναλογία θα πρέπει να αραιώσει μια σταγόνα της ενεργής ουσίας σε νερό που αντιστοιχεί στην μάζα ολόκληρου του ηλιακού συστήματος !
Δυστυχώς, στην εποχή του Hahnemann δεν γνώριζαν τι θα πει μόριο και άτομο και θεωρούσαν ότι κάθε ουσία μπορεί να αραιώνεται επ’ άπειρων σε νερό.
Σήμερα, ακόμα και οι ίδιοι οι ομοιοπαθητικοί αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε ένα μόριο της ενεργής ουσίας στο διάλυμα που πουλάνε.
Μα τότε πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι αυτό που πουλάνε έχει κάποια χρησιμότητα ?
Εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα, καθώς αναφέρονται στη λεγόμενη «μνήμη του νερού», χάρη στην οποία όποιο συστατικό έχει περάσει μέσα από μια ποσότητα νερού αφήνει κάποιο ίχνος, μια μνήμη, μέσα του, ακόμα κι αν αυτό το ίχνος δεν εμφανίζεται σε κανένα όργανο παρατήρησης που διαθέτουμε.
Αποδίδουν την ύπαρξη αυτής της μνήμης στην αδυναμία μας να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει.
Και μάλιστα όσο πιο αραιωμένη είναι η ουσία τόσο πιο μεγάλη δύναμη έχει, αφού έτσι απελευθερώνεται μια νέα μορφή ενέργειας και εκπνευματίζεται η ύλη, αποκτώντας μια πνευματοειδή φαρμακευτική δύναμη.
Ακόμα κι έτσι όμως μένει να εξηγήσουν γιατί θα πρέπει να αγοράσουμε το δικό τους σκεύασμα και να μην επιλέξουμε το νερό της βρύσης, αφού κάθε μόριο νερού που υπάρχει στη γη, χάρη στην αέναη ανακύκλωσή του, έχει έρθει σε επαφή με όλες τις ουσίες που υπάρχουν γύρω μας.
Γιατί δεν τις θυμάται όλες έτσι κι αλλιώς και μάλιστα σε άγνωστη αραίωση πράγμα που θα το κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο ?
Εδώ Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω τη διαφορά μεταξύ εμβολίου και ομοιοπαθητικού φάρμακου, που από μερικούς συγχέονται.
Τα εμβόλια φτιάχνονται από εξασθενημένους ή νεκρούς ιούς, τους οποίους εισάγουμε στο σώμα έτσι ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να τους αναγνωριζει και με αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός να έχει έτοιμο τον τρόπο να αντιμετωπίσει τον ιό όταν αυτός εισβάλει.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο υποτίθεται ότι εισάγει στον οργανισμό μια ουσία που προκαλεί ασθένεια, σε κάποιον που είναι ήδη άρρωστος, με το αυθαίρετο αξίωμα ότι έτσι θα τον γιατρέψει.
Μάλιστα μερικοί τολμηροί ομοιοπαθητικοί, δεν διστάζουν να βεβαιώνουν ότι με την ομοιοπαθητική μπορούν να γιατρέψουν λοιμώδη νοσήματα, αρθρίτιδα, σχιζοφρένεια, καρδιακή ανεπάρκεια, λευχαιμία, το σύνδρομο Down, το AIDS, ακόμα και μορφές καρκίνου.
Αποτυχαίνουν όμως αποδειγμένα ξανά και ξανά να παρουσιάσουν έστω και ίχνος αποδείξεων για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων τους.
Τέλος η ομοιοπαθητική δεν είναι επιστήμη με όποιο τρόπο και αν πας να την δεις, είναι απλά πρακτική.
Όλες οι μελέτες, όλες οι έρευνες και τα πειράματα που έχουν γίνει και στα ίδια τα ομοιοπαθητικά «φάρμακα» και στις ωφέλειες στους ασθενείς, δείχνουν ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελούν εκφάνσεις του φαινόμενου placebo και στην χειρότερη αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Εκεί που τυχαία θα υπάρξει κάποια βελτιώσει ασφαλώς μόνο σε απλές περιπτώσεις με την μέθοδο Placebo θα κομίσουν δάφνες και εκεί που θα αποτύχουν στις σοβαρότερες θα φταίει ο ασθενής που δεν έκανε σωστά την Placebo αγωγή.
Αυτά σε ότι αφορά γενικότερα την θεωρητική πλευρά της ομοιοπαθητικής και ας δούμε σήμερα την πραγματικότητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο.
Ως «θεραπευτικό αδιέξοδο» χαρακτηρίζει την ομοιοπαθητική ένας κορυφαίος επιστήμονας ο οποίος πραγματοποίησε συστηματική προκειμένου να αποδείξει του κατά πόσο είναι πιο αποτελεσματική στην καταπολέμηση ασθενειών από ένα φάρμακο placebo, όπως μεταδίδει η Independent.
Ο Paul Glasziou είναι ένας κορυφαίος ακαδημαϊκός ο οποίος εργάζεται στο πανεπιστήμιο Bond της Αυστραλίας πάνω στην τεκμηριωμένη ιατρική.
Ο ίδιος υπήρξε σύμφωνα με το δημοσίευμα επικεφαλής, μίας ομάδας εργασίας του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας Υγείας και Ιατρικής η οποία ήταν επιφορτισμένη με την εξέταση των στοιχείων από 176 δοκιμές της ομοιοπαθητικής, προκειμένου να αποδείξουν κατά πόσο η θεραπεία ήταν έγκυρη ή όχι.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, 57 συστηματικές ανασκοπήσεις, οι οποίες περιείχαν τις 176 μελέτες, επικεντρώθηκαν σε 68 διαφορετικές περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με την Υγεία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν, σύμφωνα με το δημοσίευμα ότι δεν υπήρξαν στοιχεία τα οποία να απέδειξαν ότι η ομοιοπαθητική είναι πιο αποτελεσματική από ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο.
Μάλιστα ο Paul Glasziou, έγραψε σε ένα blog του στο British Medical Journal, για την έρευνα την οποία πραγματοποίησε και την μελέτη στην οποία κατέληξε.
«Ως επικεφαλής της ομάδας εργασίας η οποία εκπόνησε την έκθεση ανακουφίστηκα που αυτό το επίπονο “ταξίδι” έφτασε σε ένα τέλος.
Είχα αρχίσει το ταξίδι περίεργος για το αν αυτή η απίθανη θεραπεία θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Αλλά έχασα το ενδιαφέρον μου μετά την εξέταση των 57 συστηματικών ανασκοπήσεων, οι οποίες περιείχαν 176 μεμονωμένες μελέτες και δεν βρήκαν κανένα πειστικό αποτέλεσμα πέραν του εικονικού φαρμάκου».
Μετά τα αποτελέσματα της επίσημης μελέτης αναφοράς του Αυστραλού ακαδημαϊκού το υπουργείο υγείας της Αυστραλίας απέσυρε όλα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα από τα φαρμακεία μέχρι να εμφανιστούν νέα στοιχεία για την χρηστικότητα τους.
Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και η Νέα Ζηλανδία αλλά κατά τα φαινόμενα θα επακολουθήσουν και άλλες χώρες.
Τέλος επειδή αρκετοί αναφέρονται στην κυκλοφορία των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων και στην Αμερική όπου ναι μεν τους επιτρέπει το FDI την κυκλοφορία αρκεί να αναγραφούν πάνω πως στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης και κυκλοφορούν με την ευθύνη του παρασκευαστεί τους.
Μα το όνομα αυτής δεν είναι Βυθούλκας ?
Όχι βέβαια, απλά ο Βυθούλκας την έφερε στην Ελλάδα γιατί ως υπομηχανικός στην Αφρική, έκανε μαθήματα ομοιοπαθητικής στην Ινδία για δυο τρία χρόνια πιθανά και πλέων παρακαλώ.
Τώρα έχει σχολή ομοιοπαθητικής και μοιράζει τα πτυχία της στους απανταχού έχουν πτυχίο ΑΕΙ ΤΕΙ ΙΕΚ που άπτεται στο υπουργείο υγείας. ( Διαιτολόγοι, Τεχνολόγοι, Λογοθεραπευτές, Γυμναστές αλλά και καμιά φορά Γιατροί, Φαρμακοποιοί, κτλ )
Την περίπτωση του Διαμαντίδη δεν θα την σχολιάσω ασφαλώς γιατί είναι γνωστή παγκοσμίως για την φαιδρότητα της αν και αυτός μοιράζει πτυχία.
Από την άλλη όμως επιβεβαιώνοντας πως είμαστε κράτος ανάδελφο τον Μάιο του 2016 έγινε σύσταση ειδικής επιτροπής προκειμένου να αναγνωριστεί στην Ελλάδα επίσημα αδιαφορώντας για τα όσα παγκόσμια αναφέρονται εις βάρος της.
Όπως θα ήταν λογικό υπήρξε αντίδραση ομάδας γιατρών, φαρμακοποιών, χημικών κ.α. σχετικά με αυτές τις ενέργειες του υπουργείου και αναμένονται εξελίξεις.
Μέχρι τότε θα εξακολουθούν να πωλούνται ομοιοπαθητικά σκευάσματα σε κάποια φαρμακεία μαζί με τα κανονικά φάρμακα μιας και είναι πολλά τα λεφτά Άρη.
Το δίλλημα που γενάτε αν γενάτε σε μερικούς μεταξύ ιατρικής ή ομοιοπαθητικής φυσιολογικά, έτσι απλά δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται.
Θέση σε δίλλημα αν και εφόσον ντε και καλά πρέπει να υπάρχει, θα ήταν αν η ομοιοπαθητική είναι καλύτερη από το ξεμάτιασμα ή τα ανάποδα.Στο τέλος, τέλος ο προβληματισμός που έχει τεθεί από την επιστημονική κοινότητα υγείας είναι η μείωση της πολυφαρμακίας και η εύρεση δραστικών φαρμάκων χωρίς παρενέργειες και όχι στα υπάρχοντα φάρμακα να προσθέσουμε και άλλα χωρίς καμία ουσιαστική δράση ποντάροντας μόνο στην αυτό ίαση ή την ίαση της θετικής σκέψης που ούτος η αλλιώς καλό είναι να υπάρχει πάντα.
Κακά τα ψέματα, σε παθολογικές καταστάσεις τον κύριο και μοναδικό λόγο τον έχουν οι ειδικοί γιατροί και σε εμάς παραμένει η επιλογή του καλύτερου.
Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Φαρμακοποιός
Διαβάστε ακόμα:
Γιατί είμαστε Έλληνες ! & Πόσο αθώα είναι τα φάρμακα, & Όταν Έλληνες επιστήμονες ενώνουν τις δυνάμεις τους, & Αλέξανδρος Μακρυγιάννης. Πρωτοπόρος στον τομέα της Χημικής Βιολογίας & Σοφία Ζούνγκα. Πρόεδρος του Οργανισμού Διαβήτη Αυστραλίας & Μυρσίνη Καφώρου. Ανακάλυψε τεστ για την παιδική φυματίωση.
Πηγές:http://www.huffingtonpost.gr
http://ellinikahoaxes.gr/
http://whatstheharm.net/homeopathy.html Παγκόσμια γνώμη.https://www.nhmrc.gov.au/health-topics/complementary-medicines/homeopathy-review Δημοσίευση της έρευνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου