Ινσουλίνη. Σημαντικός ο ρόλος της στην ισορροπημένη λειτουργία του οργανισμού.

Είναι γεγονός ότι ακόμα και μεγάλη μερίδα διαβητικών, φορές δεν κατανοούν την σημαντικότητα για τον οργανισμό τους η παραγωγή της ινσουλίνης να είναι σταθερή και εντός των φυσιολογικών ορίων.
Αόριστα θεωρούν πως άμα κάνουν τις λήψεις κατά πως τους υπέδειξε ο θεράποντας ιατρός όλα θα πάνε καλά.

Ας δούμε σήμερα τη ακριβώς είναι η ινσουλίνη για να κατανοήσουμε όλοι την σπουδαιότητα της.

Η ινσουλίνη είναι ορμόνη που παράγεται σε ειδική μοίρα του παγκρέατος (Συγκεκριμένα από ομάδες κυττάρων που ονομάζονται νησίδια του Langerhans) ή Β-κύτταρα.
Τα κύτταρα αυτά πρώτα παράγουν ένα πρόδρομο μόριο την προϊνσουλίνη, η ο οποία μετατρέπεται σε ινσουλίνη μετά την αφαίρεση του μεσαίου τμήματος της σύνθεση της.
Παίζει πρωτεύοντα ρόλο στον μεταβολισμό των υδατανθράκων ( Σακχάρων ) του οργανισμού.
Η ινσουλίνη δρα σε όλους τους ιστούς του σώματος, ( Ιδιαίτερα όμως στο ήπαρ, στους μύες και στο λιπώδη ιστό ) βοηθώντας στην πρόσληψη της γλυκόζης από τα κύτταρα.
Εκτός από αυτή τη λειτουργία της για τη ρύθμιση της γλυκόζης, η ινσουλίνη εμπλέκεται και στην διατήρηση επαρκών ενεργειακών αποθεμάτων ούτως ώστε να καθίσταται εφικτή η ανάπτυξη και η αναπαραγωγή των κυττάρων.
Το γεγονός ότι το κεντρικό νευρικό σύστημα παίζει ρόλο κλειδί και στις δύο προαναφερόμενες λειτουργίες και ότι τόσο το σωματικό βάρος όσο και η γλυκόζη του αίματος ρυθμίζονται κατά κύριο λόγο από την ίδια ορμόνη, αποτελεί αντικείμενο συνεχούς έρευνας έως και σήμερα.
Η σημασία της ινσουλίνης στην εγκεφαλική λειτουργία έχει μελετηθεί πολύ λιγότερο σε σχέση με το ρόλο της στην περιφέρεια.
Παρ’ όλα αυτά, η πλειοτροπική φύση της δράσης της ινσουλίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα έχει υπάρξει το αντικείμενο πληθώρας αξιολογήσεων.
Η ινσουλίνη, αλληλεπιδρώντας με άλλα ρυθμιστικά πεπτίδια και νευροδιαβιβαστές, μπορεί να ενεργοποιήσει διεργασίες που σχετίζονται με την τροφική συμπεριφορά, τη μάθηση και τη μνήμη, ενώ δυνητικά εμπλέκεται και στην ενδοεπικοινωνία εγκεφαλικών δομών, και πιο συγκεκριμένα του υποθαλάμου και του μεταιχμιακού συστήματος.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η αποδοτική δράση της ινσουλίνης στον εγκέφαλο είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ενέργειας, των επιπέδων της γλυκόζης και της λιπιδικής ομοιόστασης.

Η ινσουλίνη είναι μια μικρή πρωτεΐνη.
Αποτελείται από μια α – αλυσίδα 21 αμινοξικών καταλοίπων που είναι συνδεδεμένη με μια β – αλυσίδα 30 αμινοξικών καταλοίπων με δυο δισουλφιδικές γέφυρες.
Η προ – ινσουλίνη όπως προαναφέρθηκε συντίθεται στα β – κύτταρα των παγκρεατικών νησιδίων του Langerhans και στη συνέχεια αποκόπτεται από ειδικά ένζυμα ( Προκομβερτάσες ) σε ινσουλίνη και σε πεπτίδιο C.
Η ινσουλίνη αποθηκεύεται σε εκκριτικά κυστίδια.
Η ινσουλίνη αυξάνει την πρόσληψη γλυκόζης από τους μυς και από τον λιπώδη ιστό, μετατοπίζοντας μεταφορείς γλυκόζης από μια ενδοκυττάρια δεξαμενή στην κυτταρική επιφάνεια.
Αν και το mRNA και η πρωτεΐνη της ινσουλίνης έχουν βρεθεί σε αρκετούς ιστούς σε τρωκτικά, η ινσουλίνη παράγεται φυσιολογικά στα εξαιρετικά εξειδικευμένα β – κύτταρα στα νησίδια του παγκρέατος.
Η ιστο – ειδική έκφραση της ινσουλίνης ρυθμίζεται στενά στο μεταγραφικό επίπεδο και τα κύρια ρυθμιστικά στοιχεία εντοπίζονται στο 5΄ ακραίο άκρο του γονιδίου της ινσουλίνης.
Στα ενήλικα θηλαστικά, η έκφραση του γονιδίου της ινσουλίνης περιορίζεται ουσιαστικά στα β – κύτταρα του παγκρέατος.
Υπάρχει μια εξαιρετικά συντηρημένη περιοχή ~ 340 kb ανοδικά της θέσης έναρξης της μεταγραφής, που αναφέρεται ως προαγωγέας της ινσουλίνης και συνεισφέρει τόσο στην ιστο – ειδική έκφραση, όσο και στην μεταβολική ρύθμιση του γονιδίου της ινσουλίνης.
Η έκκριση της ινσουλίνης παρακολουθεί πιστά τις αλλαγές της ενεργειακής ισορροπίας σε τάξη μεγέθους λεπτών ως ωρών.

Ανεπάρκεια της ινσουλίνης:
Η ανεπάρκεια της ινσουλίνης προκαλεί απλά την νόσο του σακχαρώδη διαβήτη.
Η νόσος του διαβήτη χωρίζεται σε τύπου 1 και τύπου 2.
Η ορμόνη αυτή έχει παρασκευαστεί συνθετικά από το 1921 και σήμερα παρασκευάζεται με την τεχνική της γενετικής μηχανικής.
Παρόλα αυτά η ρύθμιση της ινσουλίνης με εναλλακτικούς τρόπους αποτελεί πραγματικό πονοκέφαλο στην επιστημονική κοινότητα με δεδομένο την απαραίτητη παράλληλη προσπάθεια του πάσχοντα με άσκηση και διατροφή.
Η ινσουλίνη ρυθμίζει την συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα σε συνεργασία με την γλυκαγόνη.
Αυτές οι 2 ορμόνες παράγονται ενδοκρινικά στο πάγκρεας με τη διαφορά ότι η γλυκαγόνη παράγεται στα α-κύτταρα.
Ο μηχανισμός δράσης τους είναι ακριβώς αντίστροφος, για αυτό μπορούμε να πούμε ότι αλληλορυθμίζονται μεταξύ τους. Η ινσουλίνη έχει αναβολική δράση και η γλυκαγόνη καταβολική. Είναι απαραίτητη η ισορροπία ανάμεσα στις 2 ορμόνες γιατί έτσι εξασφαλίζεται η καλή λειτουργία του οργανισμού
Στην περίπτωση που η ινσουλίνη εκκρίνεται σε μεγάλες ποσότητες, η γλυκόζη εισάγεται στα κύτταρα με γρήγορο ρυθμό, με αποτέλεσμα να μειωθεί η συγκέντρωση της στο αίμα, αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως υπογλυκαιμία είναι πολύ επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε κώμα.
Τέλος το Ινσουλίνωμα.
Το ινσουλίνωμα είναι όγκος του παγκρέατος, που σχετίζεται με τα β-κύτταρα. Ο όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης.
Οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής της ινσουλίνης και αυτό με την σειρά του οδηγεί σε υπογλυκαιμία.
Οι μέθοδοι εκλογής για τη διάγνωση του είναι η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία.
Η θεραπεία εξαρτάται από το είδος του όγκου και τη χημική του συμπεριφορά.
Με λόγια απλά:
Η διαδικασία παραγωγής της ινσουλίνης στο σωμα μας έχει ως εξής:

Τα φαγητά που περιέχουν υδατάνθρακες διασπώνται σε γλυκόζη, η οποία εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μετά την κατανάλωση τροφής.
Η γλυκόζη είναι η κύρια πηγή καυσίμων του σώματος. ( Ενέργειας, ανάπτυξης, ανάπλασης κτλ )
Χρησιμοποιείται από τα κύτταρα του σώματος, ώστε να εκτελέσουν τις ημερήσιες εργασίες τους για την ενδυνάμωση ολόκληρου του σώματος από τον εγκέφαλο έως και τους μύες των ποδιών.

Όταν το σώμα αισθανθεί αύξηση στα επίπεδα της γλυκόζης μετά από το γεύμα, στέλνει μήνυμα προς το πάγκρεας.
Το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη στο σώμα.
Η ινσουλίνη λειτουργεί ως κλειδί και ξεκλειδώνει το τοίχωμα του κυττάρου, ώστε η γλυκόζη να μπορέσει να περάσει από την κυκλοφορία στο κύτταρο και να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια.
Καθώς η γλυκόζη προχωρά μέσα στα κύτταρα, το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα επιστρέφει στο φυσιολογικό.
Το πάγκρεας λαμβάνει σήμα διακοπής της απελευθέρωσης της ινσουλίνης μέχρι το επόμενο γεύμα.
Τότε, η διαδικασία θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο
e-mail g.g.erisianos@gmail.com ή στο τηλέφωνο 6942.598.834



Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού
Φαρμακοποιός



Διαβάστε ακόμα: 
Η απώλεια βάρους βελτιώνει τη ζωή των διαβητικών  &  «Φάρμακο» η άσκηση για τον διαβήτη και την καρδιά  &  Σακχαρώδης διαβήτης και Ganoderma Lucidum  &  Η ένταξη του Διαβήτη στην συστηματική Γανοθεροπεία. 




Πηγές: Medical journal, vikipedia, advancehealth.gr